خرید و فروش بیت کوین و ارزهای دیجیتال

بیت کوین، رایج‌ترین ارز دیجیتال دنیا و یکی از پر طرفدارترین آنها در ایران است. تمایل برای خرید بیت کوین در ایران روز به روز بیشتر می‌شود و افراد زیادی هستند که می‌خواهند روی تجارت ارزهای رمزنگاری شده سرمایه گذاری کنند. برای ورود به چرخه مبادلات بیت کوینی باید از زیروبم روش‌های خرید و فروش این ارز دیجیتال، آگاهی داشته باشید. در این قسمت از خانه سرمایه به آموزش بیت کوین می‌پردازیم و مهم‌ترین گام‌ها در این زمینه را بررسی خواهیم کرد. با ما همراه باشید.

آیا خرید بیت کوین در ایران قانونی است؟

پس از کش و قوس‌های فراوان بالاخره در آذر سال 98 اعلام شد که بیت کوین در ایران به رسمیت شناخته شده است و قانون‌گذاری برای آن انجام می‌شود. بنابراین، هم خرید و فروش بیت کوین به صورت قانونی صورت می‌گیرد و هم کسانی که علاقه‌مند به داشتن ماینر هستند می‌توانند پس از گذراندن مراحل قانونی از دستگاه خود استفاده کرده و بیت کوین استخراج کنند.

آموزش خرید بیت کوین در ایران

بیت کوین یک ارز دیجیتال است، بنابراین، پیشنهاد می‌‌شود که خرید و فروش آن هم از طریق اینترنت انجام گردد. متاسفانه به دلیل تحریم‌هایی که در بازار معاملات جهانی علیه ایران وجود دارند، خرید و فروش بیت کوین از طریق صرافی‌های بزرگ و مطرح بین‌المللی امکان‌پذیر نیست. اما به هر حال، راه‌هایی وجود دارند تا کاربران ایرانی هم بتوانند تبادلات بیت کوینی را انجام دهند. در ادامه این گفتار به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

1- خرید به صورت غیر حضوری از صرافی‌های آنلاین

عضویت در یک سایت صرافی، اولین کاری است که باید برای خرید بیت کوین از صرافی انجام دهید. صرافی‌های مطرحی وجود دارند که هیچ کدام به کاربران ایرانی خدمات نمی‌دهند. تنها صرافی معتبر جهانی که برای ایرانی‌ها هم فعال است، صرافی «LocalBitcoins» نام دارد.

از ویژگی‌های سایت «LocalBitcoins» این است که کاربران، قیمت‌های مختلفی برای خرید و فروش بیت کوین – البته در محدوده قیمت صرافی‌ها – ارائه می‌دهند. بنابراین، شما می‌توانید با گشت و گذار در آگهی‌های مختلف خرید و فروش، بهترین قیمتی که با شرایطتان سازگاری دارد را انتخاب کنید.

صرافی‌ها به دو صورت، ارز دیجیتال مورد نیازتان را برایتان فراهم می‌کنند. در حالت اول، شما به شکل مستقیم با صرافی وارد مبادله می‌شوید و از آن بیت کوین می‌خرید. اما در حالت دوم، صرافی به عنوان بستری برای معرفی فروشنده و خریدار به هم عمل می‌کند و کارمزد واسطه‌گری خودش را می‌گیرد.

2- خرید از افراد حقیقی به صورت مستقیم

بعضی از سایت‌ها شماره تماس کاربران را در اختیار یکدیگر قرار می‌دهند و از این راه، امکان معامله خارج از فضای سایت را فراهم می‌کنند.

ناگفته نماند که برخی از گروه‌های تلگرامی هم ادعا می‌کنند که امکان خرید و فروش بیت کوین را دارند. البته به علت کلاهبرداری‌های گسترده‌ای که از این طریق انجام شده است، انجام آن را توصیه نمی‌کنیم. برخی از افراد هم ماینر دارند. بنابراین، خودشان بیت کوین استخراج می‌کنند و بیت کوین‌هایشان را به صورت حضوری می‌فروشند. جالب اینجا است که با خرید از آنها دیگر نیازی به پرداخت کارمزد ندارید.

برای خرید بیت کوین چه مراحلی باید طی شوند؟

برای اینکه بتوانید وارد چرخه‌ معاملات بیت کوینی شده و به راحتی خرید و فروش کنید، باید مراحلی که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم را پشت سر بگذارید:

1- یک کیف پول نصب کنید

یکی از ابتدایی‌ترین کارهایی که به هنگام آموزش بیت کوین با آن روبه‌رو می‌شوید تهیه‌ «کیف پول بیت کوین» است. کیف پول، محلی برای نگهداری و حفظ پول‌های دیجیتال شما است که همه‌ معاملات خود را از طریق آن انجام می‌دهید.

در واقع، هر آنچه که برای خرید و فروش بیت کوین احتیاج دارید، مانند آدرس عمومی و کلید خصوصی در کیف پول شما قرار دارد. کیف پول‌های قابل استفاده برای بیت کوین به سه شکل عرضه می‌شوند:

• نسخه‌ سخت‌افزاری به صورت فلش مموری
• نسخه‌ نرم‌افزاری قابل اجرا روی دسکتاپ و موبایل
• نسخه‌ کاغذی

در حال حاضر، کیف پول «بلاک چین» مهم‌ترین و محبوب‌ترین کیف پولی است که برای بیت کوین استفاده می‌شود. کیف پول بلاک چین، محیطی ساده و آسان دارد که استفاده از آن را برای همه افراد ممکن می‌سازد. این کیف پول می‌تواند روی تمام دستگاه‌های دیجیتال نصب شود و به کمک آن، کاربران می‌توانند به راحتی فرآیند ارسال و دریافت ارزهای دیجیتالی و رمزگذاری شده‌ خود را انجام دهند.

مراحل ساخت  اکانت کیف پول به صورت آنلاین در بلاک چین به این صورت است:

1. وارد سایت بلاک چین www.Blockchain.com شوید.
2. روی گزینه‌ «Sign UP» یا «Get a Free Wallet» کلیک کنید.
3. پس از وارد کردن یک ایمیل معتبر و انتخاب پسوردی قوی، روی گزینه‌ «Create My Wallet» کلیک کنید.
4. با انجام این مراحل ساده، کیف پول بلاک چین ساخته می‌شود.
5. پس از اولین ورود به سایت، باید یک بار به ایمیل خود وارد شوید و ایمیلی را که از طرف سایت آمده، تایید کنید.
6. آدرس کیف پول خود را از طریق کلیک کردن روی گزینه‌ «request» دریافت کنید و به مبادله بپردازید.

2- پیدا کردن فروشنده‌ معتبر

حالا به گام دوم از آموزش بیت کوین می‌رسیم. در این گام باید درخواست خرید بیت کوین خود را با رقمی که مورد نظرتان است، ثبت کنید. البته این گام در مورد کسانی است که مبادلات خود را از طریق سایت و آنلاین انجام می‌دهند.

زمانی که فروشنده‌ای با رقم مورد نظر شما برای فروش بیت کوین موافقت کرد، خرید بیت کوین انجام می‌شود. اگر می‌خواهید از شخص حقیقی و به شکل حضوری بیت کوین بخرید می‌توانید در صرافی‌های آنلاینی که فضای این کار را فراهم کرده‌اند ثبت نام کنید؛ سپس با انتخاب شهر محل سکونت خود درخواست خرید بزنید. بلافاصله آگهی‌های مربوط به فروش بیت کوین در شهر مورد نظر شما نمایش داده می‌شوند.

پس از آن با شماره‌ای که شخص فروشنده از خود در سایت قرار داده است تماس می‌گیرید، جایی قرار می‌گذارید و بیت کوین خود را می‌خرید. انتخاب فروشنده‌ معتبر هم نکته‌ دیگری است که باید مهارت آن را به دست بیاورید.

معمولا در کنار نام فروشنده‌ها آمار تعداد معامله‌ای که تاکنون انجام داده‌اند نمایش داده می‌شود. ‌فروشنده‌ای را انتخاب کنید که آمار بالاتری دارد و در ضمن روش پرداختی که مد نظر او است با روش پرداختی که برای شما راحت‌تر است یکی باشد.

بازخورد کاربران دیگر در مورد او را بررسی کنید و مطمئن شوید که از تاریخ ایجاد حساب کاربری او حداقل یک سال گذشته باشد.

صرافی‌های ایرانی بیت کوین

با توجه به تحریم‌های مالی و نبود امکان نقل و انتقال ارز از ایران به کشورهای دیگر، بهتر است برای خرید و فروش بیت کوین از صرافی‌های فعال در ایران استفاده کنید. با توجه به میزان بالای کلاهبرداری در معاملات ارز رمزی و نبود نظارت قانونی بر معاملات بیت کوینی در ایران، باید بسیار مراقب صرافی که انتخاب می‌کنید باشید تا در دام کلاهبرداران نیفتید. در ادامه چند مورد از صرافی‌های معتبر ایرانی را به شما معرفی می‌کنیم:

بهترین صرافی‌های ایرانی ارزهای دیجیتال

• صرافی کریپتولند

اگر به دنبال قدیمی‌ترین و معتبرترین صرافی ایرانی ارزهای دیجیتال می‌گردید می‌توانید به سراغ صرافی «کریپتولند» بروید. این صرافی در دو کشور ایران و مالزی شعبه دارد. وجود گزینه‌هایی مانند کارمزد بسیار پایین، امنیت بالا، پشتیبانی از 200 نوع ارز دیجیتال و پاسخگویی قوی به کاربران باعث شهرت این صرافی ایرانی شده‌اند.

• صرافی والکس

دومین جایگاه صرافی‌های معتبر ایران به «والکس» تعلق می‌گیرد. این صرافی با وجود پشتیبانی قوی و امنیت بالا تنها از شش نوع ارز دیجیتال پشتیبانی می‌کند. در ضمن، کارمزدهای این سایت بین «0.2» تا «0.4» درصد است که برای بسیاری از معامله‌گران ارزهای دیجیتال، بالا است.

• صرافی نوبیتکس

«نوبیتکس» اولین صرافی ایرانی است که از معاونت فناوری ریاست‌جمهوری تاییده گرفته است. شما می‌توانید در این صرافی، تمام ارزهای دیجیتال را معامله کنید. با وجود آنکه احراز هویت در این صرافی بسیار آسان است اما کارمزدهای بالایی می‌گیرد.

• صرافی اکسیر

در این صرافی، مزایا و معایب در دوشادوش هم حرکت می‌کنند. مثلا وجود اپلیکیشن صرافی و امنیت بالای آن در شمار مزیت‌هایش قرار می‌گیرند. اما کارمزد بالا و پشتیبانی از 12 نوع ارز دیجیتالی چهره مزیت‌هایش را کمر‌نگ می‌کنند.

• صرافی اکس‌کوینو

این صرافی می‌کوشد که خود را با نشان دادن لوگوی وب‌سایت پلیس فتا و سایت ساماندهی ارشاد، معتبر نشان دهد. اما این لوگوها فقط نمایشی هستند. با این وجود، کارمزدهایی که این صرافی از معاملات ارزهای دیجیتال می‌گیرد ثابت هستند و از تمام ارزهای دیجیتال، پشتیبانی می‌کند.

• صرافی رمزینکس

صرافی «Ramzinex» با ارائه خدماتی همچون: «پشتیبانی پر سرعت و قوی»، «ارائه کیف پول اختصاصی»، «خرید و فروش ارز‌های دیجیتال با تتر و ریال» و «امنیت بالا» جای خود را در میان صرافی‌های ایرانی باز کرده است.

• صرافی بید ارز

«بید ارز» جزو صرافی‌های معتبر در این عرصه به شمار می‌رود. در صرافی «bidarz.com» می‌توانید بدون وجود واسطه، معامله ارزهای دیجیتال را انجام دهید. این صرافی، پرداخت طرفین معامله را تضمین می‌کند. گذشته از این، تمرکز آن روی تکنولوژی بلاکچین است.

3- صرافی‌های خارجی بیت کوین قابل استفاده در ایران

به عنوان یک ایرانی، فقط زمانی می‌توانید از صرافی‌های خارجی بیت کوین بخرید که در سیستم‌های «پرفکت مانی» و «وب مانی» حساب داشته باشید. البته صرافی‌های زیادی نیستند که به این‌نوع حساب‌ها سرویس بدهند.

ناگفته نماند که اگر «ویزا کارت» یا «مستر کارت» دارید دیگر در انتخاب صرافی محدودیتی برای شما وجود ندارد. در حال حاضر سایت «LocalBitcoins» تنها صرافی فعالی است که برای کاربران ایرانی بدون محدودیت در دسترس است و حتی از طریق کارت شتاب هم می‌توانید به خرید و فروش بیت کوین بپردازید.

با شش صرافی‌ خارجی ارزهای دیجیتال آشنا شوید

• صرافی Binance

«باینسس» بزرگترین و معتبرترین صرافی ارزهای دیجیتال در جهان است. با وجود امنیت و سرعت بالا، متاسفانه این صرافی از کاربران ایرانی پشتیبانی نمی‌کند. بنابراین، هر لحظه این امکان وجود دارد که با یک حرکت اشتباه، حسابتان مسدود شود.

• صرافی Huobi Global

بعد از صرافی بایننس، بیشترین حجم معامله‌ها در صرافی «هیوبی گلوبال» انجام می‌شود. این صرافی که رابط کاربری دوگانه‌ای دارد – یعنی هم ساده و هم پیشرفته – از 400 نوع ارز دیجیتالی پشتیبانی می‌کند. گذشته از این شما می‌توانید در صرافی هیوبی گلوبال، ارز‌های فیات مانند: «دلار» و «یورو» را با «بیت کوین»، «اتریوم» و «ریپل» مبادله کنید.

• صرافی Coinbase Pro

«کوین بیس پرو» در شمار صرافی‌های متمرکز ارزهای دیجیتال در نظر گرفته می‌شود. حجم بالای معاملات در این صرافی، آن را به یکی از معتبرترین صرافی‌های ارزهای دیجیتالی تبدیل کرده است. گذشته از این، پشتیبان‌های آن در هفت روز هفته و 24 ساعت شبانه روز آماده پاسخگویی به سوالات کاربران هستند.

• صرافی Kraken

وجود دو گزینه «کارمزد پایین» و «رابط کاربری پیشرفته» حساب صرافی «کراکن» را از دیگر صرافی‌ها سوا کرده است. این صرافی، امنیت بالایی دارد، تا پنج برابر توان مالی کاربر به او وام می‌دهد و از شرکت‌هایی که تمایل به معامله داشته باشند پشتیبانی می‌کند.

• صرافی Currency

این صرافی بلاروسی، رابط کاربری آسانی دارد، از 150 نوع ارز دیجیتال پشتیبانی می‌کند، ابزارهای فراوانی در آن وجود دارند که به هنگام معامله به کاربران کمک می‌کنند، پشتیبانی آن بسیار قدرتمند است و سرعت نقدینگی بسیار بالایی دارد.

• صرافی CoinEx

«کوینکس» یکی دیگر از صرافی معتبر ارزهای دیجیتال است که در هنگ‌کنگ قرار دارد. این صرافی امنیت بالایی دارد و از کاربران ایرانی پشتیبانی می‌کند. گذشته از این، بدون انجام احراز هویت می‌توانید تا روزی 10 میلیون دلار از آن برداشت کنید.

فرد حقیقی کیست؟

فرد حقیقی همان فروشنده‌ای است که در صرافی‌های آنلاین با او به توافق رسیده‌اید و تصمیم گرفته‌اید برای معامله‌ خود جایی بیرون از سایت با هم قرار بگذارید.

4- انجام احراز هویت

از آنجایی که هیچ قانون حمایتی در راستای خرید و فروش بیت کوین تدوین نشده است، در سال‌های گذشته کلاهبرداری‌های زیادی از کاربران صورت گرفت و به دلیل نبودن امکان ردیابی بیت کوین، سرمایه‌ بسیاری از این طریق از بین رفت.

روش‌های مختلفی به مرور زمان برای احراز هویت کاربران از طرف خریداران یا فروشندگان استفاده می‌شد که هیچ کدام به نظر خیلی مطمئن نمی‌آمدند. روشی که اکنون در صرافی‌های آنلاین برای احراز هویت استفاده می‌شود به این صورت است که خریدار یا فروشنده از کاربر مقابل خود می‌خواهد که یک عکس همراه با کارت ملی و کارت بانکی خود بگیرد و در ضمن، دست‌نوشته‌ای هم بنویسد و در آن توضیح دهد که عکسی که می‌فرستد به چه منظور و در چه تاریخی و برای چه کسی گرفته شده است.

اگر چنین عکسی را برای کاربر مقابل خود می‌فرستید تا پایان تایید تراکنش، فایل اصلی عکس را نزد خود نگه دارید.

5- انتقال پول از طریق کارت بانکی به فروشنده و ارائه آدرس کیف پول

برای خرید بیت کوین از طریق کارت بانکی، باید حساب ریالی خود را از طریق درگاه پرداخت در صرافی آنلاین مورد نظر شارژ کنید. اگر نوع صرافی شما این گونه است که به صورت مستقیم از آن خرید می‌کنید پس از شارژ کردن حساب خود، درخواست مقدار بیت کوین مورد نظر را می‌گذارید و صرافی آن را به آدرس کیف پول شما واریز می‌کند.

اما بعضی صرافی‌ها تنها واسطه‌ بین فروشنده‌ها و خریداران هستند. بنابراین، پس از شارژ کردن حساب خود با درگاه پرداخت، درخواست خرید بیت کوین را ثبت می‌کنید، فروشنده‌ معتبری پیدا را کرده و مبادله بین شما انجام می‌شود.

آدرس کیف پول چیست و چه کاربردی دارد؟

برای اینکه بتوانید مبادلات بیت کوین را انجام دهید و از دیگران بیت کوین بخرید به یک آدرس کیف پول نیاز دارید که تقریبا همان کارکرد شماره‌ 16 رقمی کارت بانکی شتاب را دارد. پس از ساخت هر کیف پول بلاک چین، روی گزینه «request» کلیک کنید. بعد از آن، آدرس کیف پول در اختیار شما قرار می‌گیرد.

6- دریافت بیت کوین از فروشنده و انتقال آن به کیف پول شما

پس از اینکه فرآیند انتقال پول انجام شد، فروشنده مقدار بیت کوین معامله شده را به آدرس کیف پول شما که در اختیار او قرار داده‌اید انتقال می‌دهد.

7- پشتیبان‌گیری از کیف پول

یکی از مهم‌ترین کارهایی که بعد از ساخت کیف پول باید انجام دهید، گرفتن بک‌ آ‌پ یا پشتیبان است. اگر از اطلاعات خود بک آپ نگرفته باشید و به هر دلیلی اتفاقات ناخوشایندی برای حساب شما بیفتد، هیچ راهی برای بازگرداندن بیت کوین‌های شما وجود ندارد. مراحل گرفتن بک آپ به این صورت است:

• پس از ورود به کیف پول، روی گزینه‌ «Security Center» کلیک کنید.
• دکمه‌ «Backup Funds» را انتخاب کنید.
• کلمات بازیابی را یادداشت کنید.
• از شما خواسته می‌شود که بعضی کلمات را دوباره در سایت وارد کنید تا ثابت شود که کلمات بازیابی را یادداشت کرده‌اید.
• در این مرحله تیک سبز رنگی پدیدار می‌شود که نشان می‌دهد روند بک‌ آپ‌گیری با موفقیت انجام شده است.

حتما کلمات بازیابی را در جایی امن نگه دارید و از قرار دادن آن در اختیار دیگران خودداری کنید.

مبلغ هر بیت کوین چند دلار، چند یورو، و چند ریال است؟

با توجه به نوسانات شدید اقتصاد دنیا در روزهای گذشته، بیت کوین سیر نزولی داشته و قیمت آن به شدت کاهش پیدا کرده است. طبق قیمت روز دلار در بازار ایران، قیمت هر بیت کوین در روز نگارش این مقاله 8813 دلار است که نسبت به قیمت روز می‌توان آن را به ریال و یورو هم محاسبه کرد. برای استعلام قیمت روز آن می‌توانید از این لینک استفاده کنید.

کارمزد خرید بیت کوین چقدر است؟

معمولا مقدار کارمزد بر اساس تعرفه‌ای که صرافی‌ها مشخص می‌کنند محاسبه می‌شود و ممکن است تفاوت‌هایی وجود داشته باشند. اما به طور کلی کارمزد بر اساس حجم تراکنش در بازه‌ بایت محاسبه می‌شود. با این حساب، اگر حجم تراکنش شما بسیار پایین باشد با توجه به کارمزدی که از حسابتان کم می‌شود شاید چندان به صرفه نباشد.

صرافی‌های ایرانی هم از همین فرمول برای محاسبه کارمزد نقل و انتقلات بیت کوینی استفاده می‌کند. مثلا صرافی «والکس» برای معاملات کمتر از 10 میلیون تومان و بین 10 تا 20 میلیون تومان «0.45?» کارمزد دریافت می‌کند.

سوابق خرید و فروش بیت کوین در کجا ثبت می‌شوند؟ چگونه می‌توانیم آن‌ها را مشاهده کنیم؟

در همه‌ صرافی‌های آنلاین قسمتی وجود دارد که همه‌ سوابق کاربران و تعداد خرید و فروش آن‌ها ثبت شده است. در بعضی صرافی‌ها کاربران می‌توانند نظر خود را در مورد آن شخص بنویسند. مطالعه این نظرها به شما کمک می‌کند تا در مورد اعتمادتان به او عاقلانه‌تر رفتار کنید.

پس از خرید بیت کوین چگونه امنیت آن را حفظ کنیم؟

پس از ثبت‌نام در صرافی‌های آنلاین، به صورت خودکار کیف پولی در اختیار شما قرار می‌گیرد که می‌توانید بیت کوین‌های خود را بعد از انجام معاملات در آن نگهداری کنید؛ ولی کار عاقلانه‌تر این است که از قبل یک کیف پول معتبر مثلا کیف پول بلاک چین که امنیت آن در سطح بالایی قرار دارد، بسازید و بیت‌کوین های خود را به داخل آن منتقل کنید.

مناسب‌ترین روش خرید بیت کوین در ایران و مزایا و معایب هر کدام

به طور قطعی نمی‌توان گفت که بهترین روش خرید بیت کوین برای ایرانی‌ها چیست ولی در کل، خرید از سایت‌های ایرانی با توجه به اینکه انتقال پول را از درگاه‌های اینترنتی مهیا کرده‌اند، راحت‌تر است. بسیاری از سایت‌ها هم امکان احراز هویت دارند که می‌تواند تا اندازه‌ای بر صحت مبادلات تاثیر مثبت بگذارد.

اما نقصی که این صرافی‌ها نسبت به صرافی‌های خارجی دارند این است که مانند دلال عمل می‌کنند. این در حالی است که سایت‌های خارجی، بستری برای مرتبط کردن خریدار و فروشنده فراهم کرده‌اند و خودشان درصدی را به عنوان کارمزد برمی‌دارند. در نتیجه، گران کردن مبلغ بیت کوین سودی برای آنها ندارد.

اما صرافی‌های ایرانی ابتدا خودشان بیت کوین را از صرافی‌های خارجی می‌خرند و بعد به سایت خود وارد می‌کنند. بنابراین گاهی دیده شده است که بیت کوین را با قیمت پایین می‌خرند و با قیمت بالا می‌فروشند.

خرید بیت کوین از چه روشی ارزان‌تر است؟

خرید بیت کوین به صورت مستقیم از ماینرها می‌تواند ارزان‌تر باشد چون آن‌ها هزینه‌ای بابت کارمزد دریافت نمی‌کنند. همچنین اگر بتوانید از اشخاص حقیقی مطمئن، بیت کوین بخرید باز هم به دلیل نبودن هزینه‌ کارمزد، خرید به‌صرفه‌تری خواهید داشت.

کمترین و بیشترین مقدار بیت کوینی که می‌توان خرید چقدر است؟

صرافی‌های آنلاین برای خود دستور العملی دارند که طبق آن مشخص کرده‌اند کمترین مقدار خرید بیت کوین چقدر است؛ ولی به طور کلی با مبلغ حدود 100 هزار تومان هم می‌توان خرید را انجام داد. البته باید در نظر بگیرید که این مقدار کم پاسخگوی مبلغ کارمزد خواهد بود یا نه. سقف انتقال پول از طریق کارت‌های شتاب در صرافی‌های آنلاین معمولا تا 50 میلیون تومان است که باید این رقم را برای مقدار خرید بیت کوین در نظر گرفت.

نگاهی به مزایا و معایب خرید بیت کوین

ورود به بازار خرید و فروش بیت کوین مانند هر سرمایه‌گذاری دیگری فایده‌ها و ضررهای خودش را دارد:

مزایا:

• سرمایه‌گذاری سودآور
• سرعت انتقال بالا
• نداشتن تورم
• غیرمتمرکز بودن
• امنیت بالا
• امکان نقدپذیری سریع
• امکن تبادل با کشورهای دیگر

معایب

• نوسانات شدید قیمت
• 
  
  
• بررسی نسبت بیت کوین به طلا با مقایسه نمودارها

اثبات سهام روشی برای حفظ امنیت شبکه‌های بلاک چینی و جایگزینی برای اثبات کار (استخراج) است. اثبات سهام افرادی که مایل باشند در کار تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک شرکت کنند، می‌توانند ارز دیجیتال اصلی شبکه را بخرند و به شبکه اختصاص دهند. شبکه هم نسبت به میزان دارایی و مدت زمان قفل‌ماندن دارایی‌ها، با همان ارز دیجیتال به اعتبارسنج‌ها پاداش می‌دهد. در این مقاله با کمک مقاله‌ای از وب‌سایت «Ledger»، به زبان ساده الگوریتم اثبات سهام را توضیح می‌دهیم و مزایای آن را نسبت به اثبات کار مرور می‌کنیم.

الگوریتم اجماع اثبات سهام چیست؟

اثبات سهام (Proof Of Stake) با یه اختصار «PoS» نوعی الگوریتم اجماع در شبکه‌های مبتنی بر بلاک چین است. قبل از اینکه به سراغ توضیح بیشتر در مورد اثبات سهام برویم، لازم است بدانید الگوریتم اجماع چیست.

الگوریتم اجماع (Consensus) روشی است که مشارکت‌کنندگان در یک شبکه غیرمتمرکز بر اساس آن با یکدیگر توافق می‌کنند و بر سر تراکنش‌ها و بلاک‌ها به اجماع واحد می‌رسند.

همان‌طور که می‌دانید، در یک شبکه غیرمتمرکز بلاک چینی مانند بیت کوین همه می‌توانند در کنترل شبکه سهیم باشند و در حقیقت همه مالک شبکه هستند. مسئله اصلی در چنین شبکه‌ای امنیت است. از کجا مطمئن شویم که شبکه بدون نقص کار خواهد کرد؟ اگر یک فرد خرابکار بخواهد در شبکه تقلبی انجام دهد چه؟ چه تضمینی وجود دارد که یک نفر بیت کوین فرد دیگری را به سرقت نبرد؟ راه‌حل این مسائل، الگوریتم اجماع است. الگوریتم اجماع شامل قوانین و شرایطی است که با آن مشارکت‌کنندگان می‌توانند از صحت کار شبکه اطمینان حاصل کنند.

مثلاً در بیت کوین الگوریتم اجماع این شبکه اثبات کار (Proof of Work) نام دارد. طبق این الگوریتم که همان قانون است، هر کس بخواهد در کار تولید بلاک شرکت کند، باید با پرداخت بهایی (قدرت پردازش و مصرف برق) درست‌کاری خود را اثبات کند و در کنار سایر اعتبارسنج‌ها (ماینرها) برای کسب پاداش رقابت کند. به این ترتیب اگر کسی بخواهد فعالیت مخربی روی شبکه بیت کوین انجام دهد، مجبور است قدرت پردازشی بیش از افراد درست‌کار (تمام ماینرهای دیگر) فراهم آورد که به هیچ‌ عنوان توجیه اقتصادی ندارد و منطقی نیست.

به سراغ اثبات سهام برویم. طبق این الگوریتم، اعتبارسنج‌هایی که می‌خواهند در کار تولید بلاک شرکت کنند و پاداش بگیرند، باید توکن‌های بومی شبکه را بخرند و به شبکه اختصاص دهند یا به عبارت دقیق‌تر «سهام‌گذاری» (Stake) ‌کنند. سهام‌گذاری از طریق قفل‌کردن توکن‌ها در بلاک چین و به‌منظور ایجاد و تأیید بلاک‌ها انجام می‌شود. اعتبارسنج‌ها به‌طور مستقیم و به‌تناسب میزان سهام‌گذاری‌ خود، پاداش دریافت می‌کنند. این پاداش بر اساس بازده سرمایه‌گذاری (ROI) است و نودها (node) یا همان اعتبارسنج‌ها را تشویق می‌کند تا کار اعتبارسنجی شبکه را انجام دهند. به لطف الگوریتم اجماع اثبات سهام، اگر کسی بخواهد به شبکه حمله کند، مجبور است بخش عمده‌ای از توکن‌های یک شبکه (مثلا 40 درصد کل توکن‌ها) را تهیه کند که با توجه به اصل عرضه و تقاضا چنین کاری بسیار مشکل است. همچنین با وقوع حمله احتمالاً قیمت آن توکن‌ها سقوط خواهد کرد و در حقیقت اولین فردی که ضرر می‌کند خود مهاجم است.

پییِرکوین (Peercoin) اولین ارز دیجیتالی بود که مدل اجماع اثبات سهام را در مقیاسی کامل اجرا کرد و اکنون پولکادات، ایاس، تزوس، کاردانو و ده‌ها ارز دیجیتال بزرگ دیگر از اثبات سهام یا شکل تغییریافته آن استفاده می‌کنند. اتریوم بزرگ‌ترین ارز دیجیتالی است که تصمیم دارد از اثبات کار به اثبات سهام کوچ کند.

اثبات سهام با مصرف کمتر انرژی، آسیب کمتری به محیط زیست وارد می‌کند. این نکته در مقایسه با الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) که در بیت کوین به کار گرفته می‌شود، بسیار حائز اهمیت است؛ زیرا اثبات کار نیازمند صرف انرژی قابل‌توجهی است. علاوه بر این، اثبات سهام شبکه را مقیاس‌پذیرتر هم می‌کند و در زنجیره‌های مبتنی بر این الگوریتم شاهد تراکنش‌های ارزان‌تر و سریع‌تری خواهیم بود.

در این باره بیشتر بخوانید: اثبات انجام کار و اثبات سهام، مفهوم و تفاوت ها

اعتبارسنج‌ها

در بلاک چین‌های مبتنی بر اثبات سهام، اعتبارسنج‌ها انتخاب می‌شوند تا بلاک بعدی را بر اساس سهام خود تولید کنند. فرایند انتخاب، اغلب با توابع تصادفی انجام می‌شود تا بین اعتبارسنج‌ها تبعیض وجود نداشته باشد. با این حال، هرچه اعتبارسنج سهام بیشتری داشته باشد، شانس بیشتری برای تولید بلاک بعدی خواهد داشت. سپس، بلاک‌ ارائه‌شده توسط اعتبارسنج‌ها به سایر همتایان‌شان سپرده می‌شود تا بلاک جدید را تأیید صلاحیت کنند و در صورت تأیید، بلاک جدید را به بلاک چین اضافه کنند.

مزایای اثبات سهام

اثبات سهام از دو جنبه می‌تواند مفید باشد:

• برای شبکه
• برای اعتبارسنج‌ها

مزایا برای شبکه

چندین مؤلفه جذاب در طراحی اثبات سهام وجود دارد. از آنجا که پاداش و مشوق‌های مالی در قالب توکن بومی ارائه می‌شوند، اثبات سهام فرایند دشوار محاسباتی اثبات کار را که بیشتر به قرعه‌کشی شبیه بود، دور می‌زند و با این کار انرژی گزافی را که صَرف رسیدن به اجماع در الگوریتم اثبات کار می‌شد، حذف می‌کند. این امر چندین پیامد مهم برای عملکرد و امنیت شبکه به همراه دارد.

عملکرد

از لحاظ عملکرد، طرح اجماع اثبات سهام به‌گونه‌ای است که تراکنش‌ها به‌سرعت نهایی می‌شوند؛ برای مثال، برای اینکه یک تراکنش بیت کوین نهایی شود، به 6 کانفرم (تأییدیه) نیاز است و با توجه به اینکه تولید هر بلاک در بلاک چین بیت کوین 10 دقیقه طول می‌کشد، تأیید نهایی یک تراکنش در بیت کوین به یک ساعت زمان نیاز دارد. این در حالی است که برای مثال در شبکه ایاس که از اثبات سهام استفاده می‌کند، هر تراکنش در 2 الی 3 ثانیه نهایی می‌شود.

بنابراین، در اثبات سهام ایجاد بلاک و همچنین رسیدن اعتبارسنج‌ها و نودهای شبکه به توافق و اجماع با سرعت بسیار بیشتری نسبت به الگوریتم اثبات کار انجام می‌شود. در نتیجه، شبکه‌های مبتنی بر اثبات سهام از نظر تعداد تراکنش‌های درون‌زنجیره‌ای در هر ثانیه (TPS) و انتقال دارایی‌ها در شبکه، عملکرد بهتری دارند.

امنیت

از لحاظ امنیت، اعتبارسنج‌ها به دو دلیل اصلی تمایل به مشارکت صادقانه در ایجاد بلاک‌ها و تأیید تراکنش‌ها دارند.

اول اینکه، احتمالاً اعتبارسنج‌ها کنترل بخش قابل‌توجهی از توکن‌های شبکه را در اختیار دارند، حتی توکن‌هایی که در شبکه قفل نشده‌اند. این امر آنها را از لحاظ مالی تشویق می‌کند تا امنیت شبکه را تأمین کنند؛ در غیر این صورت، ضعف در امنیت شبکه می‌تواند اثری منفی بر قیمت توکن داشته باشد.

دلیل دوم این است که سازوکار قفل‌کردن توکن و سهام‌گذاری به‌صورتی است که اگر اعتبارسنج فعالیتی خرابکارانه داشته باشد، بلاک‌های جعلی تولید کند یا تراکنش‌های را دستکاری کند، توکن‌هایی که اعتبارسنج در شبکه قفل کرده است، از او گرفته خواهد شد و به‌اصطلاح «اِسلَش» (Slash) می‌شوند. شایان ذکر است که سازوکار اسلشینگ (Slashing mechanism) ممکن است در تمام پروتکل‌ها پیاده‌سازی نشود.

مزایا برای دارندگان ارز دیجیتال

امروزه، روش‌های مختلفی برای کسب درآمد از طریق سهام‌گذاری وجود دارد. این روش‌ها بستگی به بلاک چینی دارد که استفاده می‌کنید. پیش از مشارکت در هر پروتکل، حتماً اطلاعات کافی در مورد آن کسب کنید.

پاداش برای نگهداری

کاربران می‌توانند فقط با نگهداری کوین‌ها در کیف پول خود برای مدت زمانی مشخص، پاداش دریافت کنند و به هیچ اقدام خاصی برای سهام‌گذاری این کوین‌ها احتیاج نیست. این پاداش مبتنی بر تعداد کوین‌های نگهداری‌شده در کیف پول آنها و (اغلب) میزان زمانی است که این کوین‌ها را نگهداری می‌کنند. دریافت این پاداش به دو صورت است: یا خود پروتکل به‌صورت خودکار پاداش را پرداخت می‌کند یا خود کاربر می‌تواند این کار را انجام دهد.

پاداش برای مشارکت یا نمایندگی

کاربر می‌تواند بخشی از سهام خود را برای تأمین امنیت شبکه به یک اعتبارسنج بدهد و اعتبارسنج به نمایندگی از کاربر در شبکه مشارکت کند. خود اعتبارسنج پاداش این کار را پرداخت می‌کند؛ درواقع، اعتبارسنج بخشی از سود خود را که از کوین‌های نمایندگی‌شده به دست آورده است به کاربر می‌دهد.

دریافت این نوع پاداش نیز می‌تواند به‌صورت خودکار و مبتنی بر پروتکل باشد یا به اراده و اختیار اعتبارسنج انجام شود.

معایب اثبات سهام

طراحی نظریه بازی (game theory) که در الگوریتم اجماع اثبات سهام به کار گرفته می‌شود، بسیار پیچیده‌تر از اثبات کار است؛ زیرا باید مجموعه کاملاً جدیدی از مسیرهای تشویقی را در نظر بگیرد. منتقدان به چندین نقطه ضعف، همچون حمله‌ بُردبلند (long-range attack)، در این الگوریتم اشاره کرده‌اند که می‌تواند از جمله پیامدهای منفی ماهیت پیچیده اثبات سهام باشد. در حمله‌ بُردبلند، هکر شاخه‌ای روی بلاک چین ایجاد می‌کند که از بلاک جنسیس (اولین بلاک) آغاز می‌شود و سرتاسر زنجیره اصلی را تحت‌کنترل می‌گیرد.

علاوه بر این، اثبات سهام بر مبنای سهام‌گذاری و مطابق با دارایی مالی افراد کار می‌کند. به عبارت دیگر، هرکه میزان توکن بیشتری داشته باشد، بازده سرمایه بیشتری خواهد داشت و ثروتمندان هرروز ثروتمندتر می‌شوند. به همین ترتیب، دریافت و انباشت سود بیشتر توسط سرمایه‌داران اصلی، می‌تواند قدرت بیشتری در اختیار اعتبارسنج‌های ثروتمندتر بگذارد و این امر ممکن است تهدیدی برای غیرمتمرکزبودن فرایند اعتبارسنجی در شبکه باشد.

درآمد اثبات سهام به‌طور میانگین چیزی بین 6 الی 10 درصد در سال است و این یعنی افرادی که در یک ارز دیجیتال سرمایه‌گذاری بلندمدت انجام می‌دهند، می‌توانند به درآمد اثبات سهام هم امیدوار باشند. با این حال، این درآمد نسبت به ماینینگ به‌طور کلی پایین‌تر است و باعث بروز انتقادات از این الگوریتم شده است.

اثبات سهام به استاندارد جدید تبدیل خواهد شد؟

طی چند سال گذشته، الگوریتم اجماع اثبات سهام جایگاه ویژه‌ای در میان آن دسته از بلاک چین‌های عمومی پیدا کرده است که به‌دنبال بهبود عملکرد زیربنایی شبکه بیت کوین هستند. چنین بلاک چین‌هایی می‌توانند از اپلیکیشن‌ها و تراکنش‌های بیشتری در یک بازه زمانی مشخص پشتیبانی کنند. علاوه بر این، ابتکارهای نوآورانه‌ای که اثبات سهام به همراه داشته است، از جمله اثبات سهام ضمانت‌دار (bonded PoS)، اثبات سهام نمایندگی‌شده (delegated PoS) و سایر انواع راهکارها برای پاسخگویی به نیازهای خاصی از شبکه ایجاد شده‌اند.

در حال حاضر، اتریوم، پلتفرم مشهور قراردادهای هوشمند (smart contract)، در حال انجام فرایند تغییر الگوریتم اجماع شبکه از اثبات کار به اثبات سهام است تا بتواند پاسخگویی بهتر و کارآمدتری برای تقاضای عملکرد شبکه ارائه دهد. شبکه‌های دیگری نیز اکنون در حال فعالیت بر اساس اثبات سهام هستند، همچون شبکه بلاک چین تعامل‌پذیر کازماس (Cosmos) که در کل صنعت بلاک چین، اولین نمونه از پیاده‌سازی اثبات سهام در مقیاسی کامل از ابتدای فعالیت خود به شمار می‌رود.

علاوه بر این، اثبات سهام، در مقایسه با بلاک چین‌های مبتنی بر اثبات کار مانند بیت کوین، به اعتبارسنج‌ها و اپراتورهای نود شبکه فرصت بیشتری برای مشارکت در فرایند اجماع می‌دهد. موانع کمتر برای ورود به فرایندی که فقط به داشتن تعداد مشخصی توکن احتیاج دارد، برای کاربرانی جذاب است که نمی‌خواهند در هزینه‌های سنگین سخت‌افزارهای ای‌سیک (ASIC) استخراج بیت کوین غرق شوند.

در مجموع، در فضای ارزهای دیجیتال که به‌سرعت در حال تکامل است، الگوریتم اثبات سهام نیز هر روز جایگاه ویژه‌تری پیدا می‌کند. البته، پایداری طولانی‌مدت آن در میان بلاک چین‌های عمومی هنوز به‌طور قطعی آزمایش نشده است؛ اما بسیاری از متخصصان، شرکت‌کنندگان و ناظران صنعت ارزهای دیجیتال از این الگوریتم دفاع و پشتیبانی می‌کنند.

جمع‌بندی

اثبات سهام یک الگوریتم اجماع است که در بلاک چین برخی از ارزهای دیجیتال مانند ایاس و کاردانو مورداستفاده قرار گرفته است، اتریوم نیز در حال گذار از مراحلی است که در نهایت به‌ پیاده‌سازی سازوکار اثبات سهام منجر خواهد شد.

برخلاف اثبات کار که در آن از سخت‌افزارهای کامپیوتری برای استخراج ارزهای دیجیتال استفاده می‌شد، در اثبات سهام از سهام‌گذاری کوین‌های بومی شبکه برای تأیید اعتبار بلاک‌ها در بلاک چین استفاده می‌شود.

اثبات سهام مزایای بسیاری نسبت به اثبات کار دارد که از آنها می‌توان به صرفه‌جویی در میزان برق مصرفی، کنار گذاشته‌شدن فرایند غیرلازم استخراج، سریع‌تر و مقیاس‌پذیرترشدن شبکه و خارج‌نشدن پول از اکوسیستم ارزهای دیجیتال برای خرید سخت‌افزار اشاره کرد.

دنیای دیجیتال در حال انفجار است. پول‌هایی که برای خدمات و کالاهای دیجیتالی خرج می‌کنیم، فراتر از حد تصور است. باور ندارید؟ همین چند ماه پیش بود که مشتریان شرکت اپل، فقط در فاصله کوتاه بین کریسمس و سال نوی میلادی، حدود 1?8 میلیارد دلار بابت کالاهای دیجیتال و خدمات این شرکت خرج کردند. بنابراین می‌بینید که اقتصاد دیجیتال به‌سرعت در حال تحقق‌یافتن است و ارزهای دیجیتال، بلاک چین و NFTها مرکز این دگرگونی خواهند بود. این روند طی دهه آینده شتاب بیشتری خواهد گرفت و دلیل آن همگرایی گسترده فناوری‌هاست.

به متاوِرس (Metaverse) خوش آمدید.

شاید بپرسید متاورس دیگر کجاست؟ در یک کلمه جهان‌های مجازی؛ اما اگر جزئیات بیشتری می‌خواهید واقعیت این است که برای پاسخ به این سؤال یک جمله یا پاراگراف کافی نیست. بنابراین به‌کمک این مقاله نسبتاً بلند که آقای اریک الیوت (Eric Elliott) نگاشته است، می‌خواهیم شما را با متاورس و اهمیت آن آشنا کنیم. همچنین درباره برخی از روندهای رایج فعلی و اینکه برای توسعه و پیشرفت متاورس در سال 2021 چه چیزهایی را می‌توانیم انتظار داشته باشیم صحبت خواهیم کرد.

قبل از شروع بد نیست بدانید که «متاورس» هزار و یک معنی دارد، اما هر چه که باشد، از عناصر اصلی زیر تشکیل شده است:

• شبکه‌های فراگیر
• ارزهای دیجیتال
• شبکه‌های رمزنگاری مانند بیت کوین و اتریوم
• واقعیت توسعه‌یافته (XR)، شامل واقعیت مجازی (VR) و واقعیت افزوده (AR)
• و توکن‌های غیرمثلی (NFTs).

متاورس چیست؟

متاورس در یک کلام جهان دیجیتال است؛ جایی که در آن هر چیزی که تصور کنیم می‌تواند موجود باشد. این واژه در واقع ترکیبی از دو کلمه «متا-» به‌معنای فراتر و «یونیورس» به‌معنای جهان است. روزی خواهد رسید که ما دائماً به متاورس متصل خواهیم بود، حواس بینایی، شنوایی و لمسی ما فراتر از آنچه هستند عمل خواهند کرد، عناصر دیجیتال را با دنیای فیزیکی ترکیب خواهیم کرد یا هر زمانی که بخواهیم در محیط‌هایی سه‌بعدی کاملاً غوطه‌ور خواهیم شد. این خانواده از فناوری‌ها در مجموع به‌عنوان واقعیت توسعه‌یافته (eXtended Reality) یا همان XR شناخته می‌شوند. من بر این باورم که متاورس روزی به یک اقتصاد عظیم تبدیل می‌شود و در آن زمان ارزش آن برابر با بیش از 10 برابر ارزش کل اقتصاد جهانی فعلی خواهد بود.

واقعیت توسعه‌یافته

در حال حاضر نشانه‌هایی اجمالی از چیزی که متاورس در آینده نزدیک به آن تبدیل خواهد شد، وجود دارد؛ اما هنوز کاملاً فراگیر نیست. برای درک بهتر موضوع، ابتدا بیایید ببینیم این مفهوم از کجا به وجود آمد.

در سال 1985 ریچارد گاریوت (Richard Garriott) اصطلاح «آواتار» را برای توصیف شخصیت یک بازیکن در یک بازی ویدیویی ابداع کرد.

اُلتیما 4 (Ultima IV) اولین بازی‌ای بود که می‌خواستم در آن بازیکن به چیزی که آن را «معضلات مورال (اخلاق فردی) و چالش‌های اتیک (اخلاق جمعی)» نامیدم طوری پاسخ دهد که گویی بازیکن با خود واقعی‌اش بازی می‌کند [و نه یک خودِ جایگزین]. وقتی درباره فضایل و اخلاقیات تحقیق می‌کردم تا به نمونه‌های اخلاقی یا فلسفه معنوی دست پیدا کنم، به مفهوم کلمه آواتار در بسیاری از متون هندی برخوردم. آواتار نمود جسمانی یک خدا هنگام فرودآمدن روی زمین بود. این فوق‌العاده است، زیرا واقعاً دارم سعی می‌کنم روح شما را در قلمرو ساختگی خودم محک بزنم. ریچارد گاریوت

نیل استیونسون در کتاب اسنوکرش (Snowcrash) که در سال 1992 منتشر کرد، دنیایی خیالی به‌شکل دنیای واقعیت مجازی و مشابه اینترنت ایجاد کرد و آن را «متاورس» نامید؛ جایی که کاربران می‌توانستند با شکل‌های دیجیتال خودشان به نام آواتار تعامل برقرار کنند.

از همین کتاب اسنوکرش بود که اصطلاح آواتار به همه داستان‌های تخیلی محبوب راه یافت. یکی از بهترین نمونه‌های آن، فیلم پرطرفدار «بازیکن شماره یک آماده (Ready Player One)» است که استیون اسپیلبرگ از روی کتاب ارنست کلاین ساخته است. در این فیلم، یک دانشمند و بازی‌ساز بزرگ یک متاورس متمرکز به نام اوآسیس یا واحه (Oasis) ایجاد کرده بود. این متاورس میزبان آواتارهایی بود که به روش‌های مختلف می‌شد آنها را سفارشی کرد. بازیکنان می‌توانستند آیتم‌ها و لباس‌های مختلفی را برای استفاده در بازی خریداری کنند. این آیتم‌ها ارزش واقعی داشتند و از دست دادن آنها ضرر و زیان بزرگی به حساب می‌آمد.

تعداد زیادی از بازیکنان بازی‌های ویدیویی بر سر این موضوع توافق دارند که ما برای رسیدن به جوایز درون بازی سخت تلاش می‌کنیم، اما در نهایت قدرت‌های متمرکز که کنترل همه آیتم‌ها در دست آنهاست، هر زمانی که بخواهند می‌توانند آن آیتم‌ها را از ما بگیرند یا اینکه ارزش آنها و قابلیت‌های هر یک از آنها را از بین ببرند.

در سال‌های قبل از ظهور بیت کوین به‌عنوان اولین ارز دیجیتال ماندگار در دنیا، ویتالیک بوترین یکی از طرفداران پروپاقرص بازی‌های مجموعه وارکرفت مخصوصا بازی ورلد آو وارکرفت (World Of Warcraft) بود. ماجرا از آنجا شروع شد که یک روز ویتالیک متوجه شد شرکت بلیزارد (‌Blizzard) یکی از قابلیت‌های وارلاک محبوب او را حذف کرده است (کلمات کلیدی بازی را ترجمه نکردیم، چون گیمرها با اصطلاح انگلیسی آنها کار می‌کنند):

بلیزارد گزینه دمیج (damage) را از اسپلِ سایفون لایفِ (Siphon Life spell) وارلاک محبوب من حذف کرد. آن شب با گریه خوابیدم و فهمیدم که سرویس‌های متمرکز چه کابوسی می‌توانند برای ما باشند. ویتالیک بوترین

این اتفاق، انگیزه‌ای شد که ایده اتریوم در ذهن ویتالیک شکل بگیرد. اتریوم یک شبکه رمزنگاری غیرمتمرکز است، مانند همان شبکه‌ای که از بیت کوین پشتیبانی می‌کند، با این تفاوت که می‌تواند برنامه‌های قراردادی دلخواه به زبان تورینگ کامل را اجرا کند. این برنامه‌ها همان قرارداد هوشمند هستند.

با قراردادهای هوشمند می‌توان کارهای زیادی انجام داد. یکی از این کارها، عرضه یک آیتم دیجیتال منحصربه‌فرد است که توکن غیرمثلی (NFT) نامیده می‌شود.

چرا متاورس به ارزهای دیجیتال، NFT‌ها و استانداردهای شبکه باز نیاز دارد؟

ارزش بازار آیتم‌های دیجیتال 10 میلیارد دلار است و فقط فورتنایت (یکی از بازی‌های ویدیویی آنلاین پرطرفدار) به‌تنهایی بیش از یک میلیارد دلار در این زمینه فروش کرده است.

در حال حاضر آیتم‌های دیجیتال فورتنایت، فقط در فورتنایت کار می‌کنند و اگر ایپک گیمز (Epic Games)، شرکت سازنده فورتنایت، تصمیم بگیرد که فورتنایت را متوقف کند، آن آیتم‌ها یک‌شبه تمام ارزش خودشان را از دست می‌دهند. یعنی یک بازار چند میلیارد دلاری به‌راحتی به ابدیت خواهد پیوست.

در 13 اوت 2020، ایپک گیمز، از اپل به‌خاطر دریافت 30? کارمزد از پرداخت‌های درون برنامه‌ای شکایت کرد. فیسبوک در دسامبر همان سال اعلام کرد که در این دادخواست حقوقی از ایپک گیمز پشتیبانی خواهد کرد. چراکه فیسبوک هم در تلاش بود محصولاتی را با خریدهای درون برنامه‌ای در اپل استور منتشر کند.

توکن غیرمثلی یک کالای دیجیتالی است که هر کسی می‌تواند بدون نیاز به مجوز یا پشتیبانی از جانب هیچ شرکت متمرکزی آن را ایجاد (ضرب) کند، در بازار آزاد بفروشد یا بخرد. بنابراین مالک و کنترل‌کننده آن یک کاربر شخصی است.

برای اینکه این آیتم‌های دیجیتال ارزش واقعی و ماندگار داشته باشند، باید مستقل از هر نهاد یا موجودیتی باشند که هر لحظه اختیار حذف یا غیرفعال کردن آنها را داشته باشد. این همان ویژگی توکن‌های غیرمثلی است که باعث می‌شود قیمت بالایی داشته باشند. برای مثال، کار مشترک تریور جونز (Trevor Jones) و هنرمند کمدین، ژوزه دلبو (José Delbo)، به قیمت 302?5 اتر فروخته شد که در آن زمان معادل 111?000 دلار بود. حالا (در زمان نوشت مقاله اصلی) ارزش آن اترها بیش از 220?000 دلار است.

تفاوت بین آیتم‌ها در فورتنایت و توکن غیرمثلی ساده است: مالکیت واقعی، حقوق مالکیت دیجیتال. خریدار توکن غیرمثلی مالک واقعی چیزی است که خریده است. این شخص هرگز نگران نخواهد بود که یک شرکت در فضای ابر می‌تواند خدماتش را متوقف کرده یا حساب او را مسدود کند. متاورس باید یک اکوسیستم باز باشد، نه اکوسیستمی که تحت سلطه? هوا و هوس‌های یک شرکت متمرکز قرار دارد.

متاورس از بخش‌های زیادی تشکیل شده است؛ اما پایه‌های بنیادین آن عبارت‌اند از:

• اینترنت: شبکه‌ای غیرمتمرکز از رایانه‌ها که متعلق به هیچ نهاد یا سازمان دولتی نیست و به هیچ مجوزی از طرف چنین نهادی نیاز ندارد.
• استانداردهای باز برای رسانه‌ها: شامل متن، تصاویر، صدا، ویدیو، محصولات سه‌بعدی، هندسه سه‌بعدی، وکتورها، توالی‌ها و رویه‌ها برای تولید و ترکیب هر کدام از این موارد. USD پیکسار و MDL انویدیا، پیشرفت‌های بزرگی در جهت همکاری با اپلیکیشن‌های سه‌بعدی هستند.
• استانداردهای زبان برنامه‌نویسی باز: این استانداردها شامل HTML، جاوا اسکریپت، وب اسمبلی، وب XR، وب GPU ،Shader Language و نظایر آنها هستند.
• سخت‌افزار واقعیت توسعه‌یافته: از جمله این سخت‌افزارها می‌توان به عینک‌های هوشمند، هپتیک‌ها و اومنی تردمیل‌ها اشاره کرد.
• دفترکل غیرمتمرکز و پلتفرم‌های قرارداد هوشمند (مثل بلاک چین‌ها) برای انجام معاملات شفاف، بدون نیاز به مجوز و مقاوم در برابر سانسور: به‌عنوان مثال می‌توان به بیت کوین، اتریوم، فلو، تتا، بایننس اسمارت چین و بسیاری دیگر اشاره کرد. اینها پایه‌های مهم اقتصاد مالکیت را تشکیل می‌دهند که از متاورس پشتیبانی کرده و آن را به یک کالای همگانی و ماندگار تبدیل می‌کنند.

با وجود یک بازیگر متمرکز که توانایی کنترل دارایی‌ها، قابلیت‌های کاربر و حساب‌های بانکی را داشته باشد، هرگز نمی‌توان یک اقتصاد کاملاً باز داشت.

فقط پلتفرم‌های باز که با قرارداد هوشمند کار می‌کنند، غیرمتمرکز هستند، قابلیت همکاری با سایر اپلیکیشن‌ها را دارند و زبان آنها تورینگ کامل است، می‌توانند از اقتصاد مالکیت که برای رشد متاورس لازم است پشتیبانی کنند.

در فیلم «بازیگر شماره یک آماده»، رئیس یک شرکت شیطانی به نام IOI در تلاش بود تا به هر قیمتی شده گنج‌های مخفی در اوآسیس را پیدا کرده و کنترل کامل این متاورس را به دست آورد. او برای این کار تعداد زیادی از افراد را استخدام کرد. این شرکت به آنها پول قرض می‌داد و آنها برای جبران آن بدهی‌ها مجبور بودند برایش کار کنند؛ نمونه‌ای از به بردگی کشاندن بشریت، آن هم به‌شکل قانونی.

شاید کمی افراطی به نظر برسد، اما واقعیت دارد. اگر هر شرکتی کنترل بیش از حد روی متاورس پیدا کند، ممکن است تصمیم بگیرد مانند اپل عمل کند و از همه معاملاتی که در متاورس انجام می‌شود کارمزد دریافت کند یا بخش زیادی از آن معاملات را به زور تصاحب کند. این امر نتیجه‌ای جز از بین بردن کارآمدی اقتصادی ندارد و به‌تدریج شعله‌های نوآوری و کشف مدل‌های جدید و مفید کسب‌وکار را خاموش می‌کند.

اقتصاد غیرمتمرکز قطعاً عادلانه‌تر، کارآمدتر و پایدارتر از اقتصادی است که در آن به شرکت‌های متمرکز اعتماد کنیم و کلیدهای متاورس را در اختیار آنها قرار دهیم. در کریپتوورس یا دنیای رمزنگاری، هرکسی مالک کلیدهای قلمروهای شخصی خودش است.

مالتی ورس (چند جهان در یک جهان)

در حال حاضر، یک متاورس جهانی مانند اوآسیس در فیلم بازیکن شماره یک آماده که قابلیت همکاری داشته باشد وجود ندارد. در عوض، تعداد زیادی پلتفرم متفاوت داریم که برای به دست آوردن کاربران با همدیگر رقابت می‌کنند.

اولین بازی‌های چندنفره آنلاین (MMO) و بازی‌های دنیای باز مانند دنیای وارکرفت و سکند لایف (Second Life) در سال‌های 2003 تا 2004 پایه‌های مالتی‌ورس‌های سه‌بعدی مدرن را بنا نهادند. با این حال همان‌طور که ویتالیک دریافت، اقتصادهای آنها 100? به یک شرکت متمرکز وابسته است که مجبورید به آنها اعتماد کنید. حتی نمی‌توانید آیتم‌هایی را که خریده‌اید و پولی را که جمع کرده‌اید، از دنیای یک بازی به دنیای بازی دیگری ببرید.

دسنترالند یک فضای سه‌بعدی است که شما می‌توانید در آن دنیاهای مجازی بسازید، بازی کنید، در موزه‌هایی که پر از هنر NFT هستند گشت بزنید، در کنسرت‌های زنده شرکت کنید و کارهایی انجام دهید که متعلق به دنیای واقعی هستند. با نصب افزونه متامسک در یک مرورگر وب استاندارد، اجازه دسترسی به ارزهای دیجیتال و ویژگی‌های NFT را خواهید داشت. می‌توانید دارایی‌ها را خرید و فروش کنید، هنر مجازی خلق کنید و در گالری‌های هنری بفروشید یا اینکه دنیاهای جدیدی بسازید. چندین شرکت در زمین‌های دسنترالند سرمایه‌گذاری کرده‌اند و برخی از آنها تمایل دارند برای توسعه آن به معماران ماهر هزینه پرداخت کنند.

یک نمایشگاه نقاشی در دسنترالند

انواع مختلفی از بازی‌ها در دسنترالند وجود دارد که هر کدام را دوست دارید می‌توانید بازی کنید. برخی از آنها جوایزی به‌شکل NFT‌ها به شما ارائه می‌کنند که می‌توانید آنها را در اوپن سی (OpenSea) بفروشید. پلتفرم‌های مشابهی مانند سومنیوم اسپیس (Somnium Space) و سند باکس (The Sandbox) هم هستند. البته تا آنجا که من می‌دانم، نمی‌توانید آیتم‌ها و لباس‌هایی را که در دسنترالند استفاده می‌کنید وارد سندباکس کنید.

مالتی ورس به یک اومنی ورس یا جهان فراگیر نیاز دارد

مالتی ورس تا حدودی به اینترنت شبیه است. تعداد زیادی اپلیکیشن و فضاهای مختلف دارد و اطلاعاتی که بین آنها به اشتراک گذاشته می‌شود نسبتاً ناچیز است. با این حال همین‌طور نمی‌ماند؛ چون رمزنگاری و محاسبات غیرمتمرکز دارند برخی از این موانع را از سر راه برمی‌دارند.

برای مثال، در مالتی ورس می‌توانید چیزهایی را که در یک برنامه دارید و مال خودتان است، به برنامه دیگری منتقل کنید. مثلاً می‌توانید یک ارز دیجیتال را در یونی سواپ معامله کنید و بلافاصله در صرافی دیگر به یک ارز دیجیتال تبدیل کنید. به همین ترتیب، می‌توانید آیتم‌هایی را که در دسنترالند می‌خرید و لباس‌هایی را که در آنجا می‌پوشید در اوپن سی بفروشید. البته این امر درباره بیشتر دارایی‌های مربوط به دنیای سه‌بعدی یا درباره محیط‌های موجود در آن صدق نمی‌کند. برای مثال، اگر دنیایی را در دسنترالند داشته باشیم، نمی‌توانیم آن را در سندباکس پیدا کنیم و بازی‌هایی را که در یونیتی ساخته شده‌اند نمی‌توانیم با برنامه آنریل انجین (Unreal Engine) باز کنیم.

اگر بخواهیم دنیاهای ما باز باشند و بتوانیم آنها را در پلتفرم‌ها، دستگاه‌ها و موتورهای مختلف جستجو کنیم، باید داده‌های باز و قابل‌دسترسی داشته باشیم. همچنین برای اینکه دارایی‌ها را در هر زمان و هر مکانی که به آنها نیاز داریم به دست آوریم، باید به خدمات آنی و امکان اشتراک داده دسترسی داشته باشیم. اومنیورس انویدیا (NVIDIA’s Omniverse) فرمت‌های فایل باز مانند USD پیکسار را با خدمات شبکه ترکیب می‌کند و بنابراین شما می‌توانید با ابزارهایی که با آنها فضاهایی را برای واقعیت مجازی ایجاد می‌کنید به آن متصل شوید.

در نتیجه، افرادی که دنیاها را می‌آفرینند می‌توانند از از طریق برنامه‌های مختلف با هم برای ویرایش و مشاهده دارایی‌های مشابه به‌شکل آنی همکاری کنند. این قابلیت اساسا به همکاری در گوگل داکس برای جهان‌های سه‌بعدی شبیه است.

پروژه اومنیورس

اومنیورس از پیکسار به‌عنوان فرمت فایل بومی خودش استفاده می‌کند، اما نسخه پیشرفته‌تر آن را به کار می‌گیرد. به این صورت که دارایی‌ها را به‌عنوان خدمات فعال در فضای ابر ارائه می‌کند، بنابراین بسیاری از اپلیکیشن‌ها می‌توانند همزمان به آن متصل شوند. USD پیکسار نوعی فناوری منبع باز است؛ یعنی هر توسعه‌دهنده‌ای می‌تواند ابزارها را دانلود کرده و این فناوری‌ها را با برنامه‌ها و بازی‌ها ادغام کند. همه کسانی که در پروژه‌های مرتبط با متاورس کار می‌کنند، باید حول این فناوری‌ها و دارایی‌های باز که می‌توان آنها را به اشتراک گذاشت همگرا شوند.

اما به اشتراک گذاشتن داده‌ها پایان کار نیست. داده‌های مشترک، محاسبات مشترک و پهنای باند مشترک بستر متاورس هستند و فقط زمانی که همه آنها با هم جمع شوند، ما به‌عنوان یک گونه (species) می‌توانیم با همکاری یکدیگر هر چه بخواهیم به دست آوریم.

اکنون چیزی که نیاز داریم یک اومنیورس غیرمتمرکز است که عمومی باشد و هر کسی بتواند از آن استفاده کند، در آن سهیم شود، میزبان گره‌ها باشد و به گسترش و توسعه آن کمک کند.

ارز دیجیتال چه ارتباطی با متاورس دارد؟

ما شکل‌هایی از فناوری‌های توزیع‌شده و همتا به همتا را از دهه‌ها قبل داشته‌ایم. برای نمونه، نرم‌افزار محاسباتی توزیع‌شده‌ای مانند Folding@Home از سال 2000 و به‌اشتراک‌گذاری فایل به‌شکل همتا به همتا از دهه 1990 تاکنون وجود داشته‌اند. یعنی ما حداقل سه دهه قبل این امکان را داشتیم که یک سیستم‌عامل مشترک برای به‌اشتراک‌گذاری فایل و محاسبه غیرمتمرکز ایجاد کنیم. اما در تمام این سال‌ها جای یک مؤلفه مهم خالی بوده است: اینکه چطور به کاربران‌مان پاداش می‌دهیم تا در خدمات عمومی مشارکت کنند؟

تعداد زیادی از افراد هستند که زمان واحد پردازشگر مرکزی (CPU time) خودشان را برای کمک به مبارزه با سرطان و کووید- 19 اهدا می‌کنند، اما همیشه مشکل بزرگی بر سر راه خدمات به‌اشترا‌ک‌گذاری فایل به‌شکل همتا به همتا وجود داشته است و آن بارگیری رایگان در آن است. تعداد زیادی از افراد به شبکه متصل می‌شوند، منابع مشترک را مصرف می‌کنند و سپس قبل از آنکه برای جبران هزینه هر آنچه دریافت کرده‌اند به اندازه کافی مشارکت کرده باشند، از سیستم خارج می‌شوند (اتصال‌شان را قطع می‌کنند).

مشوق‌ها همان مؤلفه‌ای هستند که همیشه جای خالی آن را حس می‌کردیم. ما به مشوق‌ها نیاز داشتیم. ارزهای دیجیتال پول قابل‌برنامه‌ریزی هستند و با آنها می‌توانیم پروتکل‌های فراروند (Self-sustaining) ایجاد کنیم:

• خدمات به‌اشتراک‌گذاری فایل که در آن افراد بابت به اشتراک گذاشتن فضای ذخیره‌سازی و پهنای باند اضافی‌شان مبالغی را دریافت می‌کنند.
• خدمات به‌اشتراک‌گذاری قدرت محاسباتی که در آن افراد بابت به اشتراک گذاشتن کارت‌های گرافیک گیمینگ گران‌قیمتشان در زمان‌هایی که بازی نمی‌کنند مبالغی را دریافت می‌کنند.

به همین ترتیب، همه ما می‌توانیم تأمین‌کنندگان نقدینگی باشیم. یعنی در ازای مشوقی که دریافت می‌کنیم پول‌هایمان را روی هم بگذاریم تا نقدینگی لازم تأمین شود، به‌ طوری که کاربران بتوانند به شکلی کارآمد، یک ارز دیجیتال را با ارزی دیگر مبادله کنند.

از زمانی که شروع به نوشتن این مقاله کرده‌ام، 3?7617 TFUEL (حدود 0?13 دلار) در شبکه تتا در ازای به اشتراک گذاشتن پهنای باند و قدرت محاسباتی سیستمم دریافت کرده‌ام. The Theta Edge Compute beta به‌شکل خودکار، منابع را به Folding@Home اهدا می‌کند. من فقط کاری را که باید، انجام می‌دهم و بابتش مشوق دریافت می‌کنم.

با ارزهای دیجیتال می‌توانیم دست‌به‌دست هم برای تقویت یک متاورس مشترک تلاش کنیم و هزینه خدماتی را که برای پشتیبانی از آن لازم است بپردازیم، بدون اینکه نگران باشیم یک شرکت بیاید و مالکیت همه منابع را در اختیار بگیرد. هر کسی به‌جای پرداخت پول بابت خدمات وب آمازون، می‌تواند نودها را در منزلش اجرا کند و برخی از هزینه‌های سخت‌افزارش را که برای تعامل با متاورس لازم است بازیابی کند.

هوش مصنوعی و متاورس

یکی از جنبه‌های مهم متاورس که اتفاقاً نادیده گرفته شده است، هوش مصنوعی است. این در حالی است که کاربردهای بسیار زیادی برای آن وجود دارد. در ادامه چند نمونه از آنها را نوشته‌ام:

• هوش مصنوعی می‌تواند برای ایجاد، حسابرسی و ایمن‌سازی قراردادهای هوشمند به کار رود و کاری کند که نوشتن قراردادهای هوشمند و استفاده از آنها آسان و ایمن باشد. ما به این مورد نیاز فوری داریم و اتفاقاً فناوری‌ای که برای آن نیاز داریم موجود است.
• موجودات هوشمندِ دارای هوش مصنوعی، می‌توانند در متاورس گشت‌وگذار کنند و با ما و با یکدیگر تعامل داشته باشند. امروزه هوش مصنوعی می‌تواند تصاویر واقعی و مدل‌های سه‌بعدی از چهره‌های انسان‌ها را تولید کند، متن را به گفتار تبدیل کند تا با صدای انسانی صحبت کند و طوری شخصیت‌های سه‌بعدی را به‌شکل متحرک درآورد که انگار واقعاً دارند حرف می‌زنند.
• هوش مصنوعی می‌تواند به ما در ایجاد دارایی‌ها، آثار هنری و محتوا در متاورس کمک کند.
• هوش مصنوعی می‌تواند نرم‌افزار و فرایندهایی را که ما استفاده می‌کنیم بهبود بخشد. چند سال دیگر، خودِ هوش مصنوعی، هوش مصنوعی را ارتقا می‌دهد و به انفجار هوش و فناوری منجر می‌شود.

سرانجام، هوش مصنوعی ممکن است بتواند جهان‌های مجازی کاملی را همزمان که آنها را جستجو می‌کنیم به‌شکل آنی برایمان تولید کند. مرزهای بین فناوری گرافیک رایانه‌ای و فناوری هوش مصنوعی به‌تدریج محو می‌شوند. هوش مصنوعی می‌تواند روزی یک‌سری ورودی مانند «یک محیط جنگلی سرسبز در کنار آبشار جاری» را بگیرد و آن را به یک محیط سه‌بعدی کاملاً فراگیر تبدیل کند که بتوانیم در آن بگردیم و با آن تعامل برقرار کنیم. امروزه هوش مصنوعی به‌دلیل افزایش مهارت‌های زبانی و خلاقیت، می‌تواند حتی توصیف از چیزی را ارائه کند.

سخت‌افزار

فعلا سخت‌افزاری که برای XR استفاده می‌شود، همان هدست مایکروسافت هولولنز 2 (Microsoft Hololens 2) است.

خوشبختانه نرم‌افزار XR بهبود یافته و همه جا در دسترس است. برای مثال، اگر یک دستگاه اندروید دارید، برخی از جستجوگرهای گوگل آیتم‌های سه‌بعدی را که از طریق دوربین دستگاه‌تان می‌توانید در خانه‌تان مشاهده کنید، نشان خواهند داد.

عرضه اولیه صرافی یا IEO روشی برای جمع‌آوری سرمایه به کمک یک صرافی رمز ارزی معتبر است. اما IEO چه تفاوتی با ICO (عرضه اولیه سکه) دارد؟

 

وقتی یک پروژه کریپتویی برای ارائه محصول مبتنی بر بلاک چین یا رمز ارز خود، با مشکل کمبود سرمایه رو به شود، یک عرضه اولیه صرافی راه‌اندازی می‌کند. IEO با ICO یا همان عرضه اولیه سکه دارای شباهت‌های بسیاری است. تفاوت اصلی در اینجا، کمک گرفتن تیم ایده‌پرداز و توسعه‌دهنده پروژه از یک صرافی به منظور پیش بردن فرآیند محسوب می‌شود. کاربران آن صرافی در عرضه شرکت کرده و امکان خرید و فروش توکن مدتی بعد از اتمام روند امکان‌پذیر خواهد شد.

مقدمه

بی‌شمار پروژه بلاک چینی و رمز ارزی تا امروز شکل گرفته و تعداد بسیار زیادی نیز هم‌اکنون در دست توسعه هستند. بیشتر پروژه‌ها به منظور درگیر نگاه داشتن توسعه‌دهندگان و مشارکت‌کنندگان، به نوعی انگیزه مالی نیاز دارند. از طرفی نمی‌توان همیشه به کمک‌های مالی یا مشارکت سخاوتمندانه سهام‌داران متکی ماند. به همین دلیل برای پیش بردن پروژه یا مخصوصا توسعه و راه‌اندازی اولیه آن، دیر یا زود به دریافت بودجه از بیرون مجموعه احتیاج خواهد شد. یکی از بهترین‌ راه‌ها برای برطرف کردن این نیاز، ایجاد یک عرضه اولیه صرافی و عرضه زود هنگام توکن‌های خود است.

برای توسعه‌دهندگان، روش‌های متعددی به منظور کسب سرمایه وجود دارد. جمع‌آوری بودجه به واسطه سرمایه‌گذاری خطرپذیر (VC –> Venture Capital) اغلب زمان‌بر بوده و ممکن است در نهایت هیچ نتیجه‌ای نداشته باشد. ضرب سکه‌های یک پروژه قبل از راه‌اندازی (Pre-Mine) و نگهداری آن‌ها در یک خزانه راهکار دیگری است، اما احتمالا با انتقادات انجمن رو به رو خواهد شد. IEO مشکلات روش‌های قبل را نداشته و روشی بهتر محسوب می‌شود.

به خاطر بی‌قاعده بودن ICO و در نتیجه افزایش ریسک ورود به طرح‌های کلاهبرداری، نیاز به بهبود این روند حس و IEO در نتیجه متولد شد. ابتدا تصور می‌شد عرضه توکن اوراق بهادار (STO) مشکل را برطرف خواهد کرد، اما این روند فاقد یک سری ویژگی‌های کلیدی و کاملا منحصربه‌فرد عرضه اولیه سکه بوده و از طرفی به شدت درگیر قوانین سخت‌گیرانه و بوروکراسی اداری، نیازمند صرف هزینه‌های زیاد و انتظار فراوان استارتاپ‌ها است. عرضه اولیه صرافی بین این دو روند جمع‌آوری بودجه از بیرون یک مجموعه، تعادل ایجاد می‌کند.

عرضه اولیه صرافی چیست؟

همانطور که از نام آن پیداست، در اینجا به کمک یک صرافی کریپتوکارنسی سرمایه مورد نیاز برای راه‌اندازی و توسعه یک پروژه جدید را جمع‌‌آوری می‌کنیم. در این پلتفرم‌ها ترید انواع دارایی دیجیتال کار متداولی است، اما پروژه مربوط به رمز ارزهای خرید و فروش شده در آن‌ها از قبل راه‌اندازی شده و اکنون عملیاتی و قابل استفاده به شمار می‌روند. در IEO برای به دست آوردن دارایی و ارزش مربوط به یک پلتفرم، در حالی که هنوز راه‌اندازی نشده و حتی ممکن است یک نمونه اولیه نیز نداشته باشد، وجه پرداخت می‌کنید.

از طریق عرضه اولیه صرافی سرمایه‌گذاران بالقوه قادر خواهند بود این دارایی‌ها را قبل از موجود شدنشان در بازار خریداری کنند. به لطف همکاری و کمک یک صرافی برای فروش زود هنگام توکن، کاربران ثبت نام کرده و احراز هویت شده داخل پلتفرم می‌توانند Tokenهای مربوط به یک پروژه خاص را پیش از عرضه آن در بازار کریپتوکارنسی و فراهم شدن امکان ترید توسط عموم کاربران، به دست آورند.

در عرضه اولیه سکه (ICO) فرآیند توسط تیم طرح جلو برده می‌شود،‌ اما در عرضه اولیه صرافی از حمایت یک پلتفرم خرید و فروش کریپتوکارنسی برخوردار هستید. با توجه به همین موضوع، استارتاپ‌ها باید برنامه مشخصی داشته و برای اجرایی کردن اهداف، خیلی جدی فعالیت کنند. در بیشتر موارد، پروپوزال مربوط به IEO به دقت توسط صرافی همکار در عرضه اولیه بررسی می‌شود. هر چه باشد، یک اکوسیستم خرید و فروش رمز ارزها نامش را به یک توکن جدید و پروژه مربوط به آن برچسب زده و در حال حمایت است. پس باید به دقت به فکر حفظ آبروی خود باشد!

از بین رفتن محدودیت‌ها با IEO

از آن جایی که صرافی‌ها قرار است نام خود را به پروژه‌های در حال راه‌اندازی و جذب سرمایه برچسب بزنند، به شدت دربار‌ه آن‌ها تحقیق کرده و تنها با تیم‌های دارای اعتبار بالا همکاری می‌کنند. ممکن است یک ایده ارتباط داده شده به بلاک چین و کریپتوکارنسی، خیلی جذاب و خارق‌العاده به نظر رسیده و هوش و حواس سرمایه‌گذاران را ببرد، اما یک صرافی از همه ایده‌ها حمایت نکرده و با موارد واقع‌بینانه و مخصوصا دارای نقشه راه روشن همکاری خواهد کرد.

اگرچه شبیه زمان عرضه توکن اوراق بهادار (STO) در اینجا نیز ریسک برای سرمایه‌گذاران به خاطر وجود قوانین محدود‌کننده کاهش یافته است، اما همچنان خبری از محدودیت‌های دست و پا گیر STO برای دو طرف نیست؛ تیم توسعه‌دهنده به خاطر احراز هویت اجباری صورت گرفته توسط صرافی همکار خود، کمتر درگیر رگولاتوری‌ها شده و افراد نیز از سراسر دنیا قادر به شرکت در عرضه اولیه صرافی و سرمایه‌گذاری خواهند بود.

جالب است بدانید چیزی تحت عنوان پیش عرضه اولیه سکه (Pre-ICO) نیز وجود دارد که به معنی تامین بودجه مورد نیاز برای برگزاری خود ICO است. حتی اگر یک پروژه دارای ایده‌ای بی‌نظیر و آینده‌دار باشد، در صورتی عدم تبلیغات کافی برای معرفی آن، قادر به جذب سرمایه نخواهد بود. به لطف عرضه اولیه صرافی طرح به سمع و نظر بی‌شمار فعال حوزه کریپتوکارنسی رسیده و زبان به زبان تبلیغ می‌شود.

چرا پروژه‌های بلاک چینی عرضه اولیه صرافی انجام می‌دهند؟

کسب بودجه برای راه‌اندازی و اجرایی کردن یک پروژه کار راحتی نیست. اگر این طرح مرتبط با فناوری بلاک چین و مربوط به رمز ارزها باشد، به خاطر نوظهور بودن آن‌ها، کار دشوارتر خواهد شد. همیشه رقبای زیادی وجود داشته و با ایده‌های خلاقانه خود، در تلاش برای جلب توجه سرمایه‌گذاران بالقوه هستند. هر کسی قادر نیست از طریق روش‌های سنتی، بودجه مورد نیازش را تامین کند.

در یک عرضه اولیه صرافی به خاطر ارائه یک دارایی دیجیتال جدید به کاربران کنونی بازار کریپتوکارنسی، شانس موفقیت افزایش پیدا می‌کند. از طرفی برخلاف ICO، که یکی از مشکلاتش را عدم اطمینان سرمایه‌گذاران بالقوه به تیم پروژه و آینده آن بیان کردیم، در اینجا طرح، نام صرافی برگزارکننده IEO را یدک می‌کشد. به خاطر اعتبار نام صرافی، حس اعتماد و آسودگی خاطر شدیدا افزایش پیدا می‌کند. با این حال، شدیدا توصیه می‌کنیم قبل از سرمایه‌گذاری در یک عرضه اولیه صرافی تحقیقات خود را انجام داده و لزوما به خاطر پشتیبانی یک صرافی، حتی بزرگترین‌ها نام‌ها در دنیای کریپتوکارنسی، در کمپین شرکت نکنید.

جالب است بدانید اغلب، بودجه مورد انتظار پروژه‌ها خیلی سریع تامین شده و حتی مبالغ بالاتری نیز به دست می‌آیند. البته این موضوع ارتباط مستقیمی به چشم‌انداز طرح، کاربردها و میزان جذابیت آن دارد. بعد از به پایان رسیدن روند عرضه اولیه، توکن شبیه دیگر انواع رمز ارزها به عنوان یک دارایی قابل خرید و فروش در صرافی فهرست خواهد شد.

مقایسه IEO و ICO

روی کاغذ، مفهوم عرضه اولیه صرافی شبیه عرضه اولیه سکه به نظر می‌رسد. در یک بازه زمانی بین سال 2017 الی 2018، وقتی با حباب ICO و انفجار پروژه‌های بلاک چینی در پی جمع‌آوری سرمایه رو به رو شدیم، هر روز تعداد زیادی عرضه ایجاد و سازماندهی می‌شد. تعداد قابل توجهی از آن‌ها موفق به جذب میلیون‌ها دلار پول شدند، هر چند با انبوهی از پیشنهادات گمراه‌کننده و همچنین کلاهبرداری نیز مواجه بودیم؛ به خاطر نبود قوانین نظارت‌کننده، که همچنان فقدانشان به شدت احساس می‌شود، در این دوره بسیاری اقدام به کلاهبرداری کردند.

ICO طی چند سال اخیر شکل بهتری به خود گرفت و در نهایت IEO متولد شد. به عقیده بسیاری، عرضه اولیه صرافی در مقایسه با روش دیگر از اعتبار بسیار بالاتری برخوردار بوده و حس اطمینان خاطر بیشتری به سرمایه‌گذاران می‌بخشد، چرا که معضل فقدان نظارت بر کمپین‌ها تا حد زیادی برطرف شد. بسیاری از عرضه‌های اولیه سکه، قوانین ارائه اوراق بهادار در ایالات متحده آمریکا را زیر پا گذاشتند، به همین دلیل در دوران حباب ICO دادخواست‌های متعددی ایجاد و پول برخی سرمایه‌گذاران به آن‌ها برگردانده شد.

شرکت در یک ICO با ریسک‌های فراوانی همراه است. سرمایه‌گذاران با امید به دریافت تعداد مشخصی توکن متعلق به پلتفرم در حال راه‌انداری، مقداری اتر، بیت کوین یا رمز ارزی دیگر به یک قرارداد هوشمند یا وب سایت ارسال می‌کنند. یک فرد حتی با داشتن اطلاعات فنی جزئی درباره توسعه قرارداد هوشمند و طراحی وب سایت، می‌تواند ایده‌ای شگفت‌انگیز سر هم کرده و با راه انداختن بوق و کرنا در سرتاسر اینترنت، اقدام به جمع‌آوری پول کند. این روش اگرچه برای برگزارکننده عرضه اولیه سکه دارای مزیت‌های فوق‌العاده‌ای است، اما از دیدگاه سرمایه‌گذاران، از یک محیط سرمایه‌گذاری ایده‌آل شدیدا دور بوده و ریسک از دست دادن پول را به واسطه کلاهبرداری‌های کریپتویی افزایش می‌دهد.

بیشتر بخوانید: 6 روش کلاهبرداری با ارز دیجیتال (رمز ارز) و نحوه جلوگیری از آن‌ها

در عرضه اولیه صرافی این ریسک شدیدا کاهش پیدا می‌کند. در اینجا افراد مایل به همکاری در تامین بودجه یک پروژه، به جای واریز مستقیم به آدرس یک قرارداد هوشمند، از طریق والت‌های داخل خود صرافی اقدام به ارسال وجه می‌کنند. با در نظر گرفتن الزامات سفت و سختی که صرافی‌ها برای برپایی یک IEO در نظر می‌گیرند، پروژه‌های متقلب و تیم‌های فاقد برنامه کاری شفاف، که هدشان نه ارائه محصولی خوب بلکه خالی کردن جیب بقیه از طریق طرحی فاقد ارزش است، قادر به برگزاری یک عرضه اولیه صرافی نخواهند بود.

در مقایسه با ICO، یک IEO ریسک کمتر و انعطاف‌پذیری بیشتری دارد. توکن‌ بعد از اتمام عرضه اولیه، در صرافی برگزارکننده این فرآیند لیست شده و قابل خرید و فروش خواهد بود. برای سرمایه‌گذاران، به خاطر فراهم بودن امکان خروج سریع از پوزیشن، IEO گزینه به مراتب بهتری به شمار می‌رود.

یک IEO چطور سازماندهی می‌شود؟

اگرچه فناوری بلاک چین تقریبا جدید است، اما طی گذشت حدود دوازده سال ظهور آن به واسطه تولد بیت کوین، استارتاپ‌ها و شرکت‌های کریپتویی زیادی شکل گرفته‌اند. بسیاری از آن‌ها برای جذب کردن سرمایه‌گذاران به واسطه رویدادهای عرضه اولیه سکه یا عرضه اولیه صرافی با یکدیگر در رقابت هستند.

وقتی تیم توسعه یک پروژه مرتبط با بلاک چین تصمیم به راه‌اندازی IEO گرفت، تا قبل از دریافت اولین دلار بودجه، باید روند نسبتا پیچیده‌ای را طی کند. اگرچه در مقایسه با زمان حضور در بازارهای بورس و تلاش برای فروش سهم خود در آن‌ها، محدودیت‌ها و دردسرها کمتر هستند، اما مسئولان پروژه همچنان باید موارد متعددی را برآورده کنند. داشتن یک مدل بیزینسی مستحکم، اعضای باتجربه، یک مورد استفاده مناسب برای این فناوری و مخصوصا ارائه یک وایت پیپر قوی کاملا ضروری هستند.

مورد بعدی مشخص کردن هارد کپ یا سافت کپ است. منظور از هارد کپ این است که برگزارکننده عرضه اولیه صرافی سقف مشخصی را در نظر گرفته و سرمایه‌ای بیشتر از آن انباشت نکند. در سافت کپ، اجرا‌کننده IEO با وجود در نظر گرفتن یک هدف مشخص (حداقل بودجه مورد نیاز)، تا پایان یک بازه زمانی مشخص سرمایه بیشتر از حد نیاز اولیه را نیز پذیرا است.

بعد از گرفتن این تصمیمات، اگر به جای ICO تصمیم برگزاری یک عرضه اولیه صرافی است، باید یک پلتفرم به این منظور انتخاب کرد. به عنوان نمونه بایننس به عنوان بزرگترین صرافی رمز ارزی دنیا را در نظر بگیرید. اکسچنج نام برده سرویس ویژه‌ای به این منظور به نام بایننس لانچ‌پد (Binance Launchpad) راه‌اندازی کرده و تا امروز، تعداد بسیار زیادی به لطف آن سرمایه مورد نیاز اولیه‌شان را به دست آورده‌اند. به عنوان نمونه‌هایی موفق از این طرح‌ها می‌توان به بیت تورنت (BTT)، بند پروتکل (BAND)، اکسی اینفینیتی (AXS)، آلفا فایننس لب (ALPHA) و وازیر ایکس (WRX) اشاره کرد.

سایر صرافی‌ها نیز پلتفرم‌های IEO اختصاصی‌ خود را راه‌اندازی کرده‌اند و مزایا، معایب و شروط خاصی در مقایسه با بایننس لانچ‌پد دارند. جالب است بدانید با وجود متداول بودن این روند تامین بودجه از چند سال قبل، محبوبیت آن بعد از راه‌اندازی سرویس بایننس لانچ‌پد به شدت افزایش یافت. بر اساس اعلام وب سایت ICObench، در سال 2019 بالای پنجاه عرضه اولیه صرافی برگزار و طی آن‌ها بیش از 159 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری شد.

محدودیت‌های ICO دنیای کریپتوکارنسی را به سمت IEO سوق داد. این فرآیند جدید نیست، اما نخستین عرضه اولیه صرافی در مقیاس بزرگ در ژانویه سال 2019 شکل گرفت. در این تاریخ بنیاد ترون، اقدام به عرضه اولیه توکن‌های پلتفرم بیت تورنت کرد. در این اقدام 60 میلیارد BTT طی تنها چند دقیقه فروخته و حدود 7.2 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری شد. صرافی‌های متعددی بعد از مشاهده این موفقیت، برای راه‌اندازی IEO اعلام آمادگی کردند.

ریسک‌ها و فرصت‌های عرضه اولیه صرافی

قانون بدون تغییری را هرگز فراموش نکنید؛ چیزی به اسم سرمایه‌گذاری بدون ریسک وجود ندارد. صحبت همیشه بر سر میزان ریسک (بالا، پایین یا متوسط) است. به همین دلیل حتی به خاطر پشتیبانی از یک پروژه توسط یک صرافی معتبر، نباید در انتظار کسب موفقیت 100 درصدی و قطعی باشید.

مشکل همیشه کلاهبرداری و تقلب تیم ایده‌پرداز نیست. اگر توسعه‌دهنده، با وجود تلاش فراوان و در اختیار داشتن بودجه، به هر دلیل نتواند به اهدافش دست پیدا کند، پروژه با شکست مواجه شده و سرمایه‌گذاران با ضرر مواجه خواهند شد. آن‌ها به امید افزایش چند برابری قیمت توکن‌های یک پلتفرم پول پای آن ریختند، اما بعد متوقف شدن روند توسعه یا توقف فعالیت بعد از مدتی کار، ارزش هر توکن صفر خواهد شد.

از طریق IEO ریسک‌های مربوط به مسئولان پروژه از بین رفته و به خاطر حمایت یک صرافی، احتمال موفقیت به میزان زیادی افزایش پیدا خواهد کرد. عرضه اولیه صرافی به همین دلیل فرصتی بی‌نظیر برای سرمایه‌گذاری است. از طرفی می‌دانید به خاطر لیست شدن سریع یک توکن بعد از اتمام عرضه، لیکوییدیتی خوبی داشته و در صورت تمایل خیلی سریع قادر به فروش آن خواهید بود. در نظر داشته باشید همه توکن‌های عرضه شده در یک IEO بلافاصله بعد از فهرست شدن، با افزایش قیمت مواجه نمی‌شوند.

ویژگی‌های IEO

• افزایش اطمینان خاطر سرمایه‌گذاران: افراد سرمایه‌گذار به طور مستقیم با تیم توسعه پروژه در ارتباط نبوده و صرافی واسطه بین آن‌ها است. در واقع ارتباط شما با صرافی است که در چشم اغلب کاربران، حتی حین برخورد با حرفه‌ای‌ترین و باتجربه‌ترین شرکت‌ها، از اعتبار بیشتری برخوردار است.
• تامین امنیت سرمایه‌گذار و توسعه‌دهنده: پلتفرم‌ برگزارکننده IEO همه مسائل مربوط به مقررات را مدیریت می‌کند. به عنوان نمونه می‌توان به احراز هویت اجباری برای تمامی شرکت‌کنندگان اشاره کرد.
• روان بودن فرآیند: صرافی اطمینان پیدا می‌کند همه کاربران، صرف نظر از تجربه‌شان در فضای کریپتوکارنسی، قادر به مشارکت ساده و سریع باشند.
• امکان خرید و فروش سریع توکن: به فاصله چند روز از اتمام عرضه اولیه صرافی توکن مربوط به آن در فهرست دارایی‌ها پشتیبانی شده قرار خواهد گرفت. این موضوع سبب می‌شود در مقایسه با زمان ارائه همین توکن در یک عرضه اولیه سکه، لیکوییدیتی به شدت افزایش پیدا کند.
• کوتاه شدن دست کلاهبرداران: دیگر خبری از تیم‌های توسعه‌دهنده ناشناس نیست و صرافی‌ احراز هویت کاملی انجام می‌دهد. به همین دلیل توسعه‌دهنده در پایان کار قادر به فرار با سرمایه نخواهد بود! به خاطر محدودیت‌هایی که پلتفرم‌ها برای پروژه‌های عرضه اولیه صرافی در نظر می‌گیرند، کلاهبرداران دردسر ورود به آن‌ها را به جان نخریده و برگزاری یک ICO گول‌زننده را ترجیح می‌دهند.
• بهره‌مندی توسعه‌دهنده از پلتفرمی بزرگ: یک صرافی، صرف نظر از میزان محبوبیت و بزرگی آن، محل فعالیت روزانه کاربران متعددی است. یک توکن IEO از اعتبار این سیستم بهره برده و به خاطر قرارگیری در معرض دید تعدادی کاربر آشنا با حوزه کریپتوکارنسی، خیلی سریع وایرال می‌شود.
• افزایش حجم کاربران و ترید در صرافی: خود صرافی نیز از عرضه اولیه بی‌نصیب نمی‌ماند. بسته به جذابیت پروژه، تعدادی کاربر ناآشنا با پلتفرم عرضه‌کننده توکن وارد آن شده و بعد از ثبت نام، اقدام به واریز سرمایه می‌کنند.

مشکلات IEO

• مقررات و محدودیت های نامشخص: برخی کشورها محدودیت‌های زیادی برای برگزاری ICO در نظر گرفته یا آن را به طور کامل ممنوع کرده‌اند. به طور طبیعی این مشکل دامن‌گیر IEO نیز شده است. اگرچه این دو روند تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند، اما در هر صورت بر اصولی کاملا مشابه بنا شده‌اند.
• اجبار سرمایه‌گذاران برای احراز هویت: دنیای کریپتوکارنسی به تاکید بر حفظ حریم خصوصی و فراهم کردن امکان انجام تراکنش‌های ناشناس معروف است، اما روالی که سرمایه‌گذاران برای شرکت در یک عرضه اولیه صرافی طی می‌کنند، با این اصل در تضاد است.
• دست‌کاری بازار و تمرکز سکه‌ها: بیشتر توکن‌های عرضه شده در IEO از قبل ضرب شده‌اند، به همین دلیل باید قبل از سرمایه‌گذاری، پویایی تخصیص و توزیع را چک کنید. بدون شک تیم توسعه و صرافی بخش قابل توجهی از توکن‌ها را نزد خود نگه می‌دارند. پس بعید نیست برای افزایش ارزش دارایی خود، به طور مصنوعی قیمت‌ها را بالا ببرند.
• تعداد محدود سرمایه‌گذاران: گلایه‌هایی درباره نحوه برگزاری عرضه اولیه صرافی وجود دارد. برخی پلتفرم‌ها فروش را به تعدادی از کاربران سرمایه‌دار محدود کرده و امکان کسب سود را از افراد عادی سلب می‌کنند.
• وجود ربات‌ها: افرادی می‌توانند از طریق ربات‌ها در روند فروش عادلانه توکن‌ها مشکل ایجاد کرده و سهم زیادی را بدون فاش شدن موضوع برای خود خریداری کنند.
• فومو: هرگز بر اساس حرف و تحلیل‌های دیگران در یک عرضه اولیه صرافی شرکت نکرده و خودتان تحقیق جامع انجام بدهید. بعید نیست توسعه‌دهنده و همچنین صرافی همکار آن در IEO، برای افزایش حجم سرمایه جمع‌آوری شده در رابطه با پروژه اغراق کنند. از مطالعه وایت پیپر طرح اطمینان پیدا کرده و نیاز پلتفرمش به توکن در ابتدای فعالیت را بررسی کنید.

چطور در یک عرضه اولیه صرافی شرکت کنیم؟

در مقایسه با ICO، شرکت در IEO به مراتب راحت‌تر است. در ادامه روال کلی حضور در یک عرضه اولیه صرافی و سرمایه‌گذاری در یک استارتاپ بلاک چینی و رمز ارزی را بررسی می‌کنیم.

1- ابتدا باید از وجود IEOها اطلاع پیدا کنید. به این منظور باید به طور مستمر وب سایت‌های خبری مربوط به صنعت بلاک چین را دنبال کرده و مخصوصا در خبرنامه آن‌ها عضو شوید. بررسی مستمر وبلاگ و بخش آموزشی صرافی‌ها را نیز فراموش نکنید.

2- درباره پروژه‌ها به اندازه کافی تحقیق کنید. همانطور که بارها اشاره کردیم، سرمایه‌گذاری 100 درصد بدون ریسک وجود ندارد، اما با ارزیابی دقیق و تخصصی، همراه مشورت گرفتن از افراد دارای تجربه، قادر به تشخیص طرح‌های دارای احتمال موفقیت بالا خواهید بود.

3- در صرافی برگزارکننده ثبت نام کنید. وقتی یک پروژه در حال راه‌اندازی توجهتان را جلب کرد، فهرست پلتفرم‌هایی که قرار است در عرضه اولیه صرافی آن همکاری کنند را به دست آورید. با توجه به زمان‌بر بودن ثبت نام و مخصوصا احراز هویت در برخی وب سایت‌ها که برای شرکت در IEO ضروری است، باید از قبل این فرآیند‌ها را انجام داده و به آخرین روزهای منتهی به عرضه موکول نکنید.

4- از رمز ارز قابل قبول مطلع شوید. با در نظر گرفتن راه‌اندازی بخش عظیمی از پروژه‌های بلاک چینی کنونی روی پلتفرم اتریوم، برای عرضه اولیه توکن‌های آن‌ها باید اتر پرداخت کنید. روی هم رفته قانون ثابتی وجود نداشته و تیم توسعه و صرافی برگزارکننده، ممکن است بسته به سیاست‌های خود، بیت کوین یا یک رمز ارز دیگر را به عنوان روش پرداخت مشخص کنند.

5- منتظر شروع رویداد بمانید. اگر یک ایده بسیار خلاقانه، به دست تیمی باتجربه و معروف توسعه پیدا کرده باشد، افراد زیادی تشنه سرمایه‌گذاری در آن خواهند بود. در طول تاریخچه دوازده ساله کریپتوکارنسی، شاهد اتمام عرضه‌های اولیه متعددی طی چند ساعت بوده‌ایم. به همین دلیل باید خیلی زود دست به کار شده و عملیات واریز را انجام بدهید.

مزایای IEO برای صرافی‌های کریپتوکارنسی

صرافی‌ها بی‌دلیل از اعتبارشان به منظور جمع‌آوری سرمایه برای یک پروژه استفاده نکرده و نامشان را به یک پروژه برچسب نمی‌زنند. در هر صورت این کار با ریسک‌هایی همراه است، اما چه مزایا و دستاوردهایی سبب ترغیب صرافی‌ها به برگزاری عرضه اولیه می‌شود؟

بازاریابی

بعد از نوشتن وایپ پیپر خوب، یکی از مهم‌ترین معیارهای تعیین‌کننده پیروزی یا شکست IEO بازاریابی مناسب است. بهترین ایده‌ها نیز در صورتی که به سمع و نظر سرمایه‌گذاران نرسند، حمایت نخواهند شد. به همین دلیل قبل از شروع عرضه، تیم بازاریابی استارتاپ و همچنین صرافی به این منظور دست به کار می‌شوند.

پلتفرم همکار استارتاپ در این جا می‌تواند از کمپین بازاریابی برای معرفی خود صرافی و همچنین خدمات آن استفاده کند. سرمایه‌گذاران زیادی به واسطه شرکت در یک IEO موفق با یک صرافی آشنا شده و خرید و فروش‌هایشان را به آن منتقل کرده‌اند.

کاربران جدید و افزایش حجم ترید

با در نظر گرفتن کارمزد تریدینگ، صرافی‌ها از افزایش حجم معاملات در پلتفرم خود سود زیادی می‌برند. وقتی یک توکن یا در کل یک دارایی جدید به فهرست اضافه می‌شود، حجم خرید و فروش نیز افزایش پیدا خواهد کرد که دستاورد آن برای صرافی واضح است؛ وب سایت حجم بالایی سرمایه به واسطه یک IEO جمع‌آوری کرده و کاربران زیادی به سمتش سرازیر می‌شوند. برخی از آن‌ها تبدیل به کاربر دائمی سیستم شده و حجم تریدینگ را حتی بعد از اتمام عرضه اولیه صرافی افزایش می‌دهد.

کارمزدها

راه‌اندازی یک عرضه اولیه صرافی رایگان نیست، اما صرافی‌های گوناگون، نیازمندی‌های مختلفی دارند. برخی از آن‌ها کارمزد افزودن توکن به فهرست رمز ارزهای پشتیبانی شده، کارمزد هزینه‌ها و عملیات، کارمزد IEO، درصدی از سود حاصل یا یک کارمزد در قالب توکن‌ها را درخواست می‌کنند. درخواست‌ها بسته به پلتفرم متفاوت است.

کدام صرافی‌ها از IEO پشتیبانی می‌کنند؟

در ادامه برخی اکسچنج‌های رمز ارزی که در همکاری با ایده‌پردازان، عرضه اولیه صرافی راه‌اندازی می‌کنند را فهرست می‌کنیم. در مقابل نام هر یک، نام سرویس اختصاصی صرافی نام برده برای IEO ذکر می شود.

• بایننس | بایننس لانچ‌پد (Binance Launchpad)
• اوکی اکس | اوکی جامپ‌استارت (OK Jumpstart)
• بیترکس | بیترکس اینترنشنال آی‌ای‌او (Bittrex International IEO)
• هوبی | هوبی پرایم (Huobi Prime)
• بیتمکس | بیتمکس لانچ‌پد (BitMax Launchpad)
• کوکوین | کوکوین اسپات‌لایت (KuCoin Spotlight)
• گیت آی‌او | گیت آی‌او استارتاپ (Gate.io Startup)
• بیتفینکس و اتفینکس | توکینکس (Tokinex)
• آیداکس | آیداکس لانچ‌پد (IDAX Launchpad)
• پروبیت | پروبیت لانچ‌پد (Probit Launchpad)
• کوینیل | کوینیل لانچ‌پد (Coineal Launchpad)
• کوینبینی | کوینبینی موین‌بیس (Coinbene MoonBase)
• بی‌گوگو | بی‌گوگو آپولو (Bgogo Apollo)
• لاتوکن | لاتوکن لانچ‌پد (LATOKEN)
• اکس‌مارکتس | اکس‌مارکتس لانچ‌پد (ExMarkets Launchpad)
• بیتفارکس | بیتفارکس لانچ‌پد (BitForex Launchpad)
• کوبین‌هود | کوبین‌هود کوین آفرینگ پلتفرم (COBINHOOD Coin Offering Platform)
• لیکوئید | لیکوئید آی‌سی‌او مارکت (Liquid ICO Market)
• ‌ای‌بی‌سی‌سی | ای‌بی‌سی‌سی لانچ‌پد (ABCC Launchpad)
• بای‌باکس | بای‌باکس اربیت (Bibox Orbit)

با در نظر گرفتن ویژگی‌هایی که تا اینجا برای عرضه اولیه صرافی شمردیم، احتمالا دلیل محبوبیت بیشتر عرضه اولیه سکه برایتان سوال شده است. شبیه هر مفهوم یا محصول دیگر، IEO میز دارای مشکلات و معایبی است. مهمترین این مشکلات هنوز برطرف نشده و به همین دلیل مدیران عامل صرافی‌های برتر، اغلب از برگزاری عرضه اولیه خودداری می‌کنند.

هیچ پلتفرمی دوست‌دار تضعیف اعتبار خود نیست. شبیه سرمایه‌گذاران، صرافی‌ها نیز نمی‌توانند به طور دقیق موفقیت یک طرح را پیش‌بینی و تضمین کنند. در نتیجه IEO حتی برای آن‌ها نیز قطعیت نداشته و ریسک همیشه وجود دارد. پلتفرم همکار در اغلب مواقع هیچ کنترلی روی تیم توسعه ندارد، به همین دلیل شکست خوردن طرح به خاطر عدم فعالیت مناسب آن‌ها؛ به خاطر بازاریابی ناصحیح، عدم استقبال بازار یا دلایل غیر قابل کمترل دیگر همواره محتمل است.

یک تیم توسعه با وجود نیاز به پرداخت کارمزد و حتی تخصیص دادن بخش مشخصی از سود پروژه، به احتمال زیاد دوست‌دار همراهی یک صرافی معتبر و برچسب زدن نام آن روی طرح است. با این حال، سخت‌گیری اکسچنج‌ها سبب می‌شود اغلب تیم‌های ایده‌پرداز مجبور به راه‌اندازی ICO باشند.

عرضه اولیه صرافی در کدام کشورها ممنوع است؟

متاسفانه همه برای شرکت در عرضه‌های اولیه صرافی نمی‌توانند آزادانه عمل کنند. وجود یک سری مقررات، هنوز بسیاری از کشورها را محدود می‌کند. فقط کره جنوبی یک راهبرد شفاف در ارتباط با IEO تدوین کرده است. از آن جایی که دولت‌های زیادی ICO و IEO را به یک چشم نگاه می‌کنند، هنوز احتمال رفتار متفاوت کشورهای بزرگ با عرضه اولیه صرافی در آینده‌ای نزدیک مشخص نیست.

• افغانستان
• آلبانی
• بوسنی و هرزگوین
• بوروندی
• کانادا
• آفریقای مرکزی
• کنگو
• اتیوپی
• ساحل عاج
• گینه بیسائو
• ایران
• عراق
• لبنان
• لیبی
• لیبریا
• مقدونیه
• سرزمین اصلی چین (Mainland China)
• مالزی
• میانمار
• نیوزیلند
• کره شمالی
• صربستان
• سومالی
• سودان جنوبی
• سریلانکا
• سوریه
• تایلند
• بلاروس
• ترینیداد و توباگو
• تونس
• اوگاندا
• اوکراین
• ایالات متحده آمریکا
• ونزوئلا
• یمن
• زیمباوه

نتیجه‌گیری

به لطف تناوب کمتر IEOها (کمتر بودن تعداد در مقایسه با ICOها)، که از سخت‌گیری صرافی‌ها ریشه می‌گیرد، از شر تعداد زیادی پروژه بلاک چینی و رمز ارزی ضعیف و مخصوصا کلاهبرداری راحت شدیم. البته هیچ روشی مصون از مشکلات احتمالی نیست، اما آمار نشان‌دهنده کاهش شدید احتمال شکست و کلاهبرداری به واسطه برگزاری عرضه اولیه صرافی به جای عرضه اولیه سکه است.

البته نباید فراموش کرد صرفا وجود یک IEO، به معنی الزام همه سرمایه‌گذاران برای شرکت در آن نیست. حتی اگر صرافی بزرگی نظیر بایننس نیز از یک پروژه پشتیبانی می‌کند، همچنان باید شخصا به اندازه کافی تحقیق کرده و در کنار مطالعه وایت پیپر، درباره تیم توسعه‌دهنده و آینده ایده آن‌ها تحقیق انجام بدهید. پایین آمدن ریسک شکست به لطف IEO، هرگز به معنی صفر شدن آن نیست.

منابع:

• binance
• cryptonews
• medium

• ویتالیک بوترین خالق اتریوم کیست و چقدر ثروت دارد؟ + بیوگرافی
• استخراج دوج کوین ؛ آموزش ماین کردن (ماینینگ) DogeCoin
• وینک WINk چیست؟ اولین بلاک چین گیمینگ بر بستر ترون
• کیف پول سیف پال اس 1 ؛ معرفی و آموزش والت سخت افزاری SafePal S1

روانشناسی معاملات به آن دسته از عواطف و احساسات روانی اشاره دارد که باعث موفقیت و یا عدم موفقیت در معاملات اوراق بهادار یا ارزهای دیجیتال می‌شود. همان‌طور که می‌دانید در پس هر معامله موفقیت‌آمیز و سودآور یک تصمیم درست و به موقع وجود دارد اما یک تصمیم چگونه شکل می‌گیرد؟ البته که دانش و تحقیق از عوامل تأثیرگذار بر یک تصمیم درست هستند اما آنچه در نهایت شکل‌دهنده تصمیم نهایی است تا حد زیادی به روانشناسی و احساسات و عواطف ارتباط دارد. اما روانشناسی ترید در این میان دقیقاً چیست؟

روانشناسی ترید در تحلیل تکنیکال چیست؟

به طور کلی روانشناسی ترید بیانگر جنبه‌های مختلفی از شخصیت و رفتارهای یک فرد است که بر اقدامات و تصمیمات معاملاتی او تأثیر می‌گذارد. روانشناسی ترید ممکن است به اندازه ویژگی‌هایی مانند دانش، تجربه و مهارت در به وجود آمدن موفقیت در معاملات مهم باشد.

نظم و انضباط و ریسک‌پذیری دو بخش جدایی‌ناپذیر جنبه‌های روانشناسی معاملات (ترید) هستند. علاوه بر این از ترس و طمع به عنوان دو احساس شناخته شده در ارتباط با روانشناسی ترید یاد می‌شود، احساسات دیگری مانند امید و حسرت هم در رفتار معامله‌گر تأثیرگذارند. همه این‌ها جنبه‌های مختلفی از روانشناسی ترید یا معامله هستند که در تریدر به صورت کم یا زیاد وجود دارد و نمی‌توان هیچکدام را بد یا خوب و عامل موفقیت یا شکست تلقی کرد. در واقع پیاده‌سازی درست و به موقع این جنبه‌هاست که موفقیت یک معامله‌گر را رقم می‌زند. 

درک روانشناسی ترید

روانشناسی معاملات یا ترید می‌تواند با چندین احساس و رفتار خاص همراه باشد که اغلب به عنوان کاتالیزور معاملات بازار در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال عامل محرک معاملات احساسی در بازارها بیشتر ناشی از حرص و طمع یا ترس است.

حرص و طمع را می‌توان به عنوان تمایل بی‌اندازه‌ای به ثروت که عقلانیت و قضاوت را کمرنگ می‌کند، معرفی کرد. طمع بیش از حد در اغلب معامله‌گران، آن‌ها را به سمت رفتارهای مختلفی سوق می‌دهد. این رفتارها می‌تواند شامل معاملات پرخطری مانند خرید سهام یک شرکت یا فناوری آزمایش نشده باشد آن هم تنها به این دلیل که سهام آن به سرعت در حال افزایش است. 

علاوه بر این حرص و طمع می‌تواند سرمایه‌گذاران را ترغیب کند که بیش از حد توصیه شده در موقعیت معاملات سودآور باقی بمانند تا سود بیشتری کسب کنند. رد حرص و طمع را می‌توانید در فاز نهایی بازارهای گاوی، زمانی که گمانه‌زنی‌ها و تردیدها به اوج می‌رسد مشاهده کنید. 

در مقابل ترس، باعث می‌شود که یک معامله‌گر، بسیار سریع‌تر از آنچه باید یک موقعیت را ببندد و از سود آن به خاطر ترس افراطی از ضرر هنگفت چشم‌پوشی کند. ترس در بازارهای خرسی بیش از هر زمانی به چشم می‌خورد. این احساس می‌تواند باعث شود که معامله‌گران برای خروج از بازار عجله کرده و غیرمنطقی رفتار کنند. ترس اغلب به وحشت تبدیل شده و به طور کلی فروش‌های قابل‌توجهی در بازار را رقم میزند که به عنوان فروش که به Panic selling یا فروش وحشت‌زده مشهور است.

از سویی دیگر پشیمانی احساسی است که ممکن است برای معامله‌گر پس‌ازاینکه یک موقعیت اولیه به معامله را از دست داد، رخ بدهد و به خاطر شوک وارد شد، تریدهای سریع و بدون فکر را پیش بگیرد. عدم پایبندی به برنامه‌های معاملات و بی‌نظمی اغلب منجر به ضررهای سنگینی می‌شود. پیشنهاد میکنیم مقاله چرا بیشتر تریدرها ضرر می‌کنند را مطالعه کنید.

تأثیر روانشناسی معاملات بر تحلیل تکنیکال

روانشناسی معاملات اغلب برای تحلیلگران تکنیکال از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است چرا که این تحلیلگران برای پیش برد تصمیمات به تکنیک نمودار سازی تکیه می‌کنند. نمودار یک سهام می‌تواند اطلاعات وسیعی در رابطه با حرکت سهام  ارائه دهد درحالی‌که تحلیل تکنیکال و تکنیک‌های نمودار سازی می‌توانند در تشخیص روند برای فرصت‌های خریدوفروش مفید باشد. اما در نهایت رسیدن به درک درست حرکت‌های بازار با شناخت روانشناسی ترید معامله‌گران میسر می‌شود.

موارد متعددی در نمودارهای تکنیکال وجود دارد که معامله‌گر باید به آن‌ها توجه کند.همچنین گاهی لازم است به دانش خود در مورد سهام اعتماد کرده و به چگونگی حرکت قیمت و تأثیر عوامل گسترده دیگر بر بازار نیز توجه کند. معامله‌گرانی که به تأثیر عوامل خارجی بر قیمت سهام توجه می‌کنند و با نظم و اعتمادبه‌نفس در معاملات خود پیش می‌روند و به عبارتی دیگر به روانشناسی معامله‌گری متعادلی دارند، به طور کلی موفقیت و سودآوری بیشتری را تجربه می‌کنند.

سخن پایانی

همان‌طور که دیدیم، صفاتی که در روانشناسی ترید مانند طمع و ترس مقابل یکدیگر قرار دارند می‌توانند یکدیگر را متعادل کرده و با کنترل کافی به یک تصمیم درست ختم شوند. اما هر کدام از این حس‌ها به تنهایی توان بر باد دادن تمامی سرمایه یک معامله‌گر را خواهد داشت. در این میان بهترین کار این است که با کنترل احساسات خود و همچنین در نظر گرفتن احساسات غالب، بهترین تصمیم را بگیرید.